5. Πώς αντιμετωπίζουν τη διγλωσσία τα κράτη που θέλουν να είναι μονόγλωσσα;

«Πρόβλημα» ή μάλλον λόγο προβληματισμού αποτελεί η διγλωσσία (και η πολυγλωσσία) για τα σύγχρονα κράτη, ιδίως του δυτικού κόσμου. Για πολλές δεκαετίες, τα κράτη αυτά επέβαλλαν στους πληθυσμούς τους τη μονογλωσσία
·         άλλοτε με «ειρηνικό» τρόπο (π.χ. θεσπίζοντας μία και μόνη γλώσσα ως επίσημη για τις συναλλαγές με το κράτος, την εκπαίδευση, τον δημόσιο λόγο κλπ.)
·         άλλοτε με όχι τόσο «ειρηνικό», όπως φαίνεται στο ακόλουθο απόσπασμα:

Οι Αμερικανοί το βρίσκουν βολικό να επιδεικνύουν ιστορική αμνησία, καθώς ξεχνούν τα στρατόπεδα επανεκπαίδευσης στην αγγλική γλώσσα που σχεδιάστηκαν κυρίως για να στερήσουν βίαια από τους Ιθαγενείς της Αμερικής τη γλώσσα τους. Τα παιδιά των Ιθαγενών τα έπαιρναν από τους γονείς τους και τα έστελναν εσώκλειστα σε σχολεία των οποίων ο πρωταρχικός σκοπός ήταν να τα αποκόψουν από τις «πρωτόγονες» γλώσσες τους και τους «άγριους» πολιτισμούς τους. Ενώ ξεχνούμε με ανησυχητικό τρόπο την

απανθρωποποίηση των παιδιών των Ιθαγενών στα λεγόμενα οικοτροφεία, ωστόσο, με περηφάνια αποκηρύττουμε τα σχολεία επανεκπαίδευσης που δημιούργησαν οι κομμουνιστικές κυβερνήσεις ως παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων 
Macedo κ.ά. 2010, 204
 
Οι σύγχρονες συνθήκες όμως και τα έντονα μεταναστευτικά ρεύματα των τελευταίων δεκαετιών φέρνουν στην επιφάνεια ξανά τη διγλωσσία και την πολυγλωσσία ως πραγματικότητες που πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη για τον σχεδιασμό της οικονομικής, εκπαιδευτικής κλπ. πολιτικής των κρατών αυτών. Συγκεκριμένα, δεν θα πρέπει να παραβλέπονται τα εξής:
·         Σημαντικό ποσοστό των ανθρώπων που κατοικούν στα κράτη αυτά (π.χ. μέλη μειονοτικών ή μεταναστευτικών ομάδων) γνωρίζουν σε περιορισμένο βαθμό την επίσημη γλώσσα τους ή δεν τη γνωρίζουν καθόλου. ·         Η επιβολή της μονογλωσσίας στις συνθήκες αυτές δεν αποτελεί μονόδρομο. ·         Η διατήρηση της διγλωσσίας μπορεί να αποβεί προς όφελος των κρατών αυτών και να πάψει να θεωρείται «πρόβλημα» προς επίλυση. Με άλλα λόγια, η ενίσχυση και περαιτέρω διάδοση των μειονοτικών γλωσσών ή των γλωσσών καταγωγής των μεταναστών/τριών μπορεί να γίνει πλεονέκτημα όχι μόνο προσωπικό των ίδιων των δίγλωσσων, αλλά επίσης κοινωνικό και εθνικό: για παράδειγμα, στην αγορά εργασίας οι πολύγλωσσοι/ες επαγγελματίες είναι πάντα απαραίτητοι/ες.