Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Τετράφωνος ψαλμός
Φάτνη αλόγων. Μάγοι. Βοσκοί. Η Παρθένο. Δόξα, έκσταση σε γη και σε ουρανό. Ψηλάθε έν’ άστρο, μάτι καρφωμένο στο Βρέφος πιο από τ’ άστρο φωτεινό. ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 5 Ανοίχτε οι πόρτες, ήρθαμε. Τα χέρια δώστε, η Καρδιά, κι η Φαντασία κι ο Νους. Θριάμβου υψώστε αλάλασμα ώς τ’ αστέρια, Σας φέρνουμε καινούριους ουρανούς. Ο ΝΟΥΣ Η πόρτα μου κλεισμένη από καιρό 10 στη χάρη Σας. Ξέμαθα να λατρεύω. Χέρια, μάτια, αρματώνω, όλο μετρώ. Ψάχνω ό,τι πιάνω. Αχόρταστος, γυρεύω. Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ Καλώς ήρθατε, πάντα, νέα, ωραία, το φως σας, από μένα αντιφεγγιά. 15 Παιδιά μου, όνειρο, χίμαιρες. Η ιδέα. Μόνο υπάρχει τ’ ανύπαρχτου η χαρά. Η ΚΑΡΔΙΑ Στα τρίσβαθά μου ελάτε να σας κλείσω. Μέσα στον πάγο της ζωής πεθαίνω. Είστε η φωτιά του κόσμου. Για να ζήσω 20 στη γωνιά μου που σβηέται σας προσμένω. Φάτνη αλόγων. Οι Άγγελοι. Η Παρθένο. Μάγοι, βοσκοί, τ’ άστρο, το Βρέφος, λαοί του Μυστηρίου. Παράπονο πνιγμένο. Ρώτημα. —Είμαστε πλάσματα κι οι θεοί; |
