Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
86
Πόσο κοντά στον κόσμο, και μακριά πόσο απ’ τον κόσμο αυτή η φραγμένη γη! Βουή χώρας δεν τη φτάνει· μοναχά πότε με τη βαθιά του μουσική, 5 πότε με την αστρώδη του θωριά, κόσμος ακέριος, όψη και φωνή, του πέλαου νύχτα μέρα η συντροφιά. Τη φτωχοντύνουν τη φραγμένη γη δύο δέντρα σα να ψευτοζούν· το μάτι 10 στο αθέριστο χορτάρι ένα στενό μισοσβηστό ξανανοίγει μονοπάτι που φέρνει σε καλύβι, ασκηταριό. Μια γυναίκα εκεί μέσα, καλογριά. Είναι του ξάστερου ουρανού η χαρά. |
