Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
82
Με τα ρούχα του — μη ρωτάς γιατί — βροχοστάζουν τρυπώντας του το σώμα· με τα ποδήματα, — είναι κολλητή λάσπη του δρόμου απάνου τους ακόμα —. 5 Με τη δαρμένη του όψη στραγγιχτή σαν από κάποιας Έμπουσας το στόμα, με τη σκέψη του· πάει για ν’ ανοιχτεί στο ψήλος, κι όλο γέρνει προς το χώμα. Με την ανημποριά του, με τη φτώχεια, 10 μ’ όλα τα που τον πνίγουν άθλια βρόχια, δέξου τον. Μια στιγμή να ξανασάνει· μια γωνιά· κι αν το τζάκι σου σβηστό, κι αν η καρδιά σου κρύα, θα τη ζεστάνει με το βιολί του· φλόγα είναι κι αυτό. |
