Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
79
Δε μπορούν να σε ιδούν τα μάτια δίχως να ’ρθεί στα χείλη μια λαλιά αηδονίσια: Βγαίνει για σε γλυκύτατος ο στίχος απ’ την καρδιά μου, ωραία Μοναστηρίσια. 5 Κι αν ολόρθος της μοναξιάς σου ο τοίχος κι αν μαύρα οι λογισμοί σου κυπαρίσσια, σα μουσικός πώς αναπαύεις ήχος, και πώς ξυπνάς τα ονείρατα περίσσια; Δέξου με, ορμών και πόθων ερημίτη, 10 σου φέρνω το κερί και το λιβάνι, θαμπά αγαθά μες στη θαμπή σου σκήτη. Της προσφοράς μου πληρωμή μού φτάνει που σε βλέπω· στην όψη σου κατέβη μια θεία βαριεστισιά. Και με γητεύει. |
