Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Ισμήνη
Στο Ν. Γ. Πολίτη, τον πατέρα της
|
Η ωραία παιδούλα τί έγινε που είχεν αδρά βυζάξει το γάλα από μιαν άξια και μια μεστή ζωή; Το σπίτι μοσκοβόλησε και πάει αλλού ν’ αράξει, το σπίτι μοσκοβόλησε και πέρασε γοργή. 5 Τη σάρκα πώς παράτησε; Ποιός ξέρει! Πάει να γίνει στων άυλων και στων άφαντων τη μυστική χαρά αμίλητα και ασύγκριτα κάτι καινούριο εκείνη. Όμως το σπίτι αράχνιασε και την αποζητά. Δε θα γυρίσ’ η αγύριστη στ’ ολόζεστο λημέρι; 10 Κάθε φορά που αξήγητα στα βάθη σου γρικάς κάτι απαλό απαλότατον, ολόγλυκο, ποιός ξέρει! Ω σπίτι, λέγε: —Αγύριστη, κι εσύ με αποζητάς; |
