Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Ελεημοσύνη
Να φανεί στο παραθύρι της προσμένω η αγάπη μου σαν άστρο φωτεινό· αλλά μένει έρμο εκείνο και κλεισμένο και μ’ αφήνει έρμο εμένα να πονώ. 5 Ξάφνου ακούω μες στης νύχτας το σκοτάδι ενός γέρου διακονιάρη τη φωνή, μια φωνή με βογκητό σαν απ’ τον Άδη: «Λεημοσύνη, λεημοσύνη, χριστιανοί!» Τον επόνεσε το γέρο η ψυχή μου, 10 χέρι αμέσως του απλώνω σπλαχνικό· «Ω παιδάκι μου, να έχεις την ευχή μου, ω παιδί μου, να μη ιδείς ποτέ κακό!» Κι ευθύς νιώθω στην ψυχή μια καλοσύνη, μια χαρά, μιαν ευτυχία να χυθεί, 15 σα να είχε το παράθυρο ανοιχθεί, σα να φάνηκεν ολόφωτη Εκείνη. Παντοδύναμη νεράιδα, Ελεημοσύνη! Κι απ’ τον έρωτα ωραιότερη πολύ, κι όποιον παίρνει ό,τι χαρίζεις κι όποιον δίνει, 20 ευτυχίζεις και τους δυο μ’ ένα φιλί! 1880
|
