Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Σονέτο
Τα φύλλα κιτρινίσανε και, πέφτοντας στο χώμα, ξεχύνονται σ’ αφάνταστο, σ’ απότρελο χορό. Τα λουλουδάκια κλείσανε το θεϊκό τους στόμα και γέρνουν άθελα στη γη, κοπάδι θλιβερό. 5 Ο ήλϊος που άλλοτε, που χθες, προχθές ακόμα, εσκόρπιζε το γέλιο του, ψηλά, το λαμπερό, σκυθρώπασε, και έπνιξε τ’ ολόχρυσό του χρώμα στα μολυβένια σύννεφα που πέρα εκεί θωρώ. Η θάλασσα εφούσκωσε κι εθέριεψε το κύμα, 10 στο πεζοδρόμι η βροχή χτυπάει ρυθμικά και του διαβάτη βιαστικό ακούγεται το βήμα. Απ’ τη βροχή ετρόμαξαν τ’ αθώα χελιδόνια και σαν πετάνε φαίνεται πως λένε μυστικά: «Εμπρός, εμπρός, να φύγουμε, θ’ αρχίσουνε τα χιόνια». |
