Ο Πρώτος Δούλος

Προσωπάκι απαλό σαν το μετάξι, ματάκια αστραφτερά σαν κρύα πηγή, χρονώ δεκατεσσάρω με δεκάξι, πού να ’ναι τώρα; Στα βαθιά σου Γη!

Ο Δεύτερος Δούλος

5 Τα ρόδα χάμου θάλασσα, στο φράχτη τ’ αγιόκλημα ποτάμι κρεμαστό. Πού να ’ναι τώρα; Κουρνιαχτός και στάχτη! Και το φεγγάρι απάνωθε σβηστό.

Ο Τρίτος Δούλος

Δίχως αρχή και δίχως άκρα ή μέση 10 απέραντα: γη, θάλασσα, ουρανός! Τα ’ζωσε τώρα σιδερένια δέση. Έξω και μέσα κόσμος αδειανός.

Όλοι Μαζί

Όλα βουβά μες στο βουβόν αέρα. Ήλιος τυφλός κοιτάει και δεν κουνά. 15 Η νύχτα δε χωρίζει απ’ την ημέρα, τέλος του κόσμου η προφητεία μηνά!

Ποιός θα μας σώσει; Ανατολή γιά Δύση; ποιός Έλληνας ή βάρβαρος θεός; Μπροστά καινούριος κόσμος θα βαδίσει 20 ή πίσω θα γυρίζει ο παλαιός;