Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
[Επέρασ’ ένα σύγνεφο πυκνό…]
Επέρασ’ ένα σύγνεφο πυκνό και θολωμένο· κατάμεσα στον ουρανό, βαρύ κι αποσπασμένο, απλώνεται και καρτερεί. —Σύγνεφο πούθεν έρχεσαι, σύγνεφο πού πηγαίνεις; 5 Τί με κοιτάζεις άγρια, τί θέλεις, τί προσμένεις; Πέταξε, φύγε σ’ άλλη γη! Μέσα στα μαύρα στήθη σου έχεις χαλάζι, αντάρα, έχεις φωτιές και θάνατο, απελπισιά, κατάρα; Σύγνεφο, πες μου, σε ρωτώ. 10 Ή τα φτερά σου φέρνουνε στο χόρτο που πεθαίνει, στο δένδρο που ξεραίνεται, στη γη, που ’ναι καμένη, λίγο νεράκι δροσερό; Αν στα πλευρά σου ο κεραυνός ανήσυχος μουγκρίζει κι αν το κεφάλι μου σκληρά να κάψει φοβερίζει 15 σύγνεφο πες μου το, είμ’ εδώ. Κι ανίσως και βαρέθηκεν η φοβερή μου μοίρα, τώρα που ανοίγεται για μέ του Άδη η μαύρη θύρα, ω, ρίξε μου λίγη δροσιά. |
