Εξώφυλλο

Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές

Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)

[7]

Φύση, χαμόγελ’ άστραψες κι εγίνηκες δική του· ελπίδα, τὄδεσες το νου μ’ όλα τα μάγια πὄχεις· νιος κόσμος όμορφος παντού χαράς και καλοσύνης. Γύρου κοιτά να τον ιδεί . . . . . . . 5 κοντά ’ναι κει στον νιον ομπρός ο τίγρης του πελάγου. Κι αλιά! μακριά ’ναι το σπαθί, μακριά ’ναι το τουφέκι! Αλλ’ όπως έσχισ’ εύκολα βάθος τρανό κι εβγήκε, κι όρμησε . . . . . . . . . . . κατά τον κάτασπρο λαιμό που λάμπει ωσάν τον κύκνο, 10 κατά το στήθος το πλατύ και το ξανθό κεφάλι, κατά τη μεγαλόψυχη γλυκιά πνοή της νιότης, έτσι κι ο νιος . . . . . . . . . . της φύσης από τσ’ όμορφες και δυνατές αγκάλες, οπού τον εγλυκόσφιγγε και του γλυκομιλούσε,— 15 κι ευθύς ξυπνά στ’ ελεύθερο γυμνό κορμί π’ αστράφτει, την τέχνη του κολυμπιστή μ’ αυτήν του πολεμάρχου.


___

στ. 1-3
Του κειμένου η γραφή είναι από το στόμα του ποιητή. Εις τα χειρόγραφα: *
Και η φύσις όλη τού γελά και γένεται δική του.
Ελπίδα, τον αγκάλιασες και του κρυφομιλούσες,
και του σφιχτόδεσες το νου μ’ όλα τα μάγια πὄχεις.
Νιος κόσμος δόξας και χαράς ανθίζει στην ψυχή του.

στ. 3
παντού νιος κόσμος ομορφιάς, χαράς και καλοσύνης
*
νιος κόσμος με τριγύρισε χαράς και καλοσύνης


στ. 5
Αλλ’ απαντούν τα μάτια του τρανό θεριό πελάγου
*
Κοντά του ’ναι στον νιον ομπρός


στ. 7
Από το στόμα του ποιητή· το τέλος του 8 στίχου μού έφυγε από τη μνήμη. Εις το χειρόγραφον ευρίσκεται μόνον ο 7 στίχος έτσι: *
Αλλ’ όπως έσχισ’ εύκολα βαθιά νερά κι εβγήκε

στ. 7
Αλλ’ όπως έσχισ’ εύκολα βυθό τρανό κι εβγήκε


στ. 15
Ελεύτερον . . . μ’ όλες τις δύναμές του
ευτύς . . . το λευκό κορμί, κι ενώνει
*
κι ενώνει στο γυμνό κορμί . . . .


στ. 16
την τέχνη του κολυμπιστή και την ορμή της μάχης.
*
την τέχνη του κολυμπισμού και την ορμή της μάχης.