Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
[2]
| Το Μεσολόγγι έπεσε την άνοιξη· ο ποιητής παρασταίνει την Φύση, εις τη στιγμή που είναι ωραιότερη, ως μία δύναμη, η οποία, με όλα τ’ άλλα και υλικά και ηθικά ενάντια, προσπαθεί να δειλιάσει τους πολιορκημένους· ιδού οι Στοχασμοί του ποιητή: * |
| Η ζωή που ανασταίνεται με όλες της τες χάρες, αναβρύζοντας ολούθε, νέα, λαχταριστή, περιχυνόμενη εις όλα τα όντα· η ζωή ακέραιη, απ’ όλα της φύσης τα μέρη, θέλει να καταβάλει την ανθρώπινη ψυχή· θάλασσα, γη, ουρανός, συγχωνευμένα, επιφάνεια και βάθος συγχωνευμένα, τα οποία πάλι πολιορκούν την ανθρώπινη φύση στην επιφάνεια και εις το βάθος της.
Η ωραιότης της φύσης, που τους περιτριγυρίζει, αυξαίνει εις τους εχθρούς την ανυπομονησία να πάρουν τη χαριτωμένη γη, και εις τους πολιορκημένους τον πόνο ότι θα τη χάσουν. |
Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε, κι όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε. Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει, και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι, 5 κι ολόλευκο εσύσμιξε με τ’ ουρανού τα κάλλη. Και μες στης λίμνης τα νερά, οπ’ έφθασε μ’ ασπούδα, έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα, που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο· το σκουληκάκι βρίσκεται σ’ ώρα γλυκιά κι εκείνο. 10 Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη, η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι· με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει· όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει. Τρέμ’ η ψυχή και ξαστοχά γλυκά τον εαυτό της. |
|
___ |
στ. 6-9 |
|
Και μες στης λίμνης τα νερά, με πόθο και μ’ ασπούδα
έπαιξε με τον ίσκιο της βωδάτη πεταλούδα, οπού εξενύχτησε όμοργα μέσα στον άγριο κρίνο· και το σκουλήκι βρίσκεται σ’ ώρα γλυκιά και κείνο. |
στ. 7-8 |
|
εκεί ’χε με τον ίσκιο της η λεφτερίδα .....
όλ’ αγριόκρινου βωδιές, οπ’ είχε ξενυχτήσει. |
|
στ. 10 |
| Όνειρο με τα μάγια δυο παντού ομορφιά και χάρη |
στ. 12 |
|
Σε χίλιες βρύσες χύνεται, σε χίλιες γλώσσες κρένει |
| * |
| Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλια μάγια δένει |
| * |
| Κι όμοια στ’ ανθρώπου την ψυχή η φύση κατεβαίνει |
*
|
| Η φύσις |
Πηγάζει από πολλές πηγές με όλα της τα μάγια. |
