Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
[Ιδού που λαμπυρά… *]
Ιδού που λαμπυρά σουρποενδυμένο στες ερμιές του ουρανού βγαίνει το βράδυ και μακρύτατο σέρνει οκνό σκοτάδι μαυριλιασμένο. Παντού σιωπή· μόν’ τη φλογέρα πνέει 5 βοσκούλα καθαρή, και το καημένο στα μοναχά τα δάση αρνί χαμένο τρέχει και κλαίει. Όλοι τους μαζωμένοι έκαναν νέφι τριγύρου γύρου εις το μιαρό το ξύλο. Άλλοι εσφάξαν τη μάνα, άλλοι το αδέλφι, άλλοι το φίλο. 10 Καθένας τους για νδύμα ύστερο εφόρει μακρίο και ξεσχισμένο ένα σενδόνι, που εκυμάτιζε ολόασπρο σαν το χιόνι που ’ναι στα όρη. Λεν το τραγούδι τρομερά του ολέθρου, και μουγγή και φρικτή μια λύρα μπαίνει, που με κόκαλα μαύρα είναι φτιασμένη 15 ενός σκελέθρου. |
