Εξώφυλλο

Εργαλεία

Κατάλογος ρηματικών τύπων της Αρχαίας Ελληνικής

του John J. Bodoh

Παράρτημα 1

Ρηματικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω

ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω

ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.

ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛ., ΠΑΘ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Εν.

1

2

3

ω

εις

ει

ω

ῃς

οιμι

οις

οι

ε

έτω

Εν.

1

2

3

ομαι

ει, ῃ

εται

ωμαι

ηται

οίμην

οιο

οιτο

ου, εο

έσθω

Δυ.

2

3

ετον

ετον

ητον

ητον

οιτον

οίτην

ετον

έτων

Δυ.

2

3

εσθον

εσθον

ησθον

ησθον

οισθον

οίσθην

εσθον

έσθων

Πλ.

1

2

3

ομεν

ετε

ουσι(ν)

ωμεν

ητε

ωσι(ν)

οιμεν

οιτε

οιεν

ετε

όντων

Πλ.

1

2

3

όμε(σ)θα

εσθε

ονται

ώμε(σ)θα

ησθε

ωνται

οίμε(σ)θα

οισθε

οιντο

εσθε

έσθων

Απρφ.: ειν, έμεναι

Μτχ.: ων, ουσα, ον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Απρφ.: εσθαι

Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Μετοχικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω

ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω

ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.

ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛΩΝ, ΠΑΘ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Εν.

Ον. / Κλ.

ων

ουσα

ον

Εν.

Ον. / Κλ.

όμενος/ε

ομένη/α

όμενον

Γεν.

οντος

ούσης

οντος

Γεν.

ομένου

ομένης/ας

ομένου

Δοτ.

οντι

ούσῃ

οντι

Δοτ.

ομένῳ

ομένῃ/ᾳ

ομένῳ

Αιτ.

οντα

ουσαν

ον

Αιτ.

όμενον

ομένην/αν

όμενον

Δυ.

Ον. / Κλ.

οντε

ουσα

οντε

Δυ.

Ον. / Κλ.

ομένω

ομένα

ομένω

Γεν.

όντοιν

ούσαιν

όντοιν

Γεν.

ομένοιν

ομέναιν

ομένοιν

Δοτ.

όντοιν

ούσαιν

όντοιν

Δοτ.

ομένοιν

ομέναιν

ομένοιν

Αιτ.

οντε

ουσα

οντε

Αιτ.

ομένω

ομένα

ομένω

Πλ.

Ον. / Κλ.

οντες

ουσαι

οντα

Πλ.

Ον. / Κλ.

όμενοι

όμεναι

όμενα

Γεν.

όντων

ουσῶν

όντων

Γεν.

ομένων

ομένων

ομένων

Δοτ.

ουσι(ν)

ούσαις

ουσι(ν)

Δοτ.

ομένοις

ομέναις

ομένοις

Αιτ.

οντας

ούσας

οντα

Αιτ.

ομένους

ομένας

όμενα

Παράρτημα 2

Ρηματικές Καταλήξεις

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄ ΕΝΕΡΓ.

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄ ΜΕΣ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Εν.

1

2

3

α

ας

ε(ν)

ω

ῃς

αιμι

ειας

ειε(ν), αι

ον

άτω

Εν.

1

2

3

άμην

ω

ατο

ωμαι

ηται

αίμην

αιο

αιτο

αι

άσθω

Δυ.

2

3

ατον

άτην

ητον

ητον

αιτον

αίτην

ατον

άτων

Δυ.

2

3

ασθον

άσθην

ησθον

ησθον

αισθον

αίσθην

ασθον

άσθων

Πλ.

1

2

3

αμεν

ατε

αν

ωμεν

ητε

ωσι(ν)

αιμεν

αιτε

ειαν

ατε

άντων

Πλ.

1

2

3

άμε(σ)θα

ασθε

αντο

ώμε(σ)θα

ησθε

ωνται

αίμε(σ)θα

αισθε

αιντο

ασθε

άσθων

Απρφ.: αι

Μτχ.: ας, ασα, αν (=> Μετοχικές καταλήξεις)

Απρφ.: ασθαι

Μτχ.: άμενος, αμένη/α, άμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Μετοχικές Καταλήξεις

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄, ΕΝΕΡΓ.

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄, ΜΕΣ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Εν.

Ον. / Κλ.

ας

ασα

αν

Εν.

Ον. / Κλ.

άμενος/ε

αμένη/α

άμενον

Γεν.

αντος

άσης

αντος

Γεν.

αμένου

αμένης/ας

αμένου

Δοτ.

αντι

άσῃ

αντι

Δοτ.

αμένῳ

αμένῃ/ᾳ

αμένῳ

Αιτ.

αντα

ασαν

αν

Αιτ.

άμενον

αμένην/αν

άμενον

Δυ.

Ον. / Κλ.

αντε

άσα

αντε

Δυ.

Ον. / Κλ.

αμένω

αμένα

αμένω

Γεν.

άντοιν

άσαιν

άντοιν

Γεν.

αμένοιν

αμέναιν

αμένοιν

Δοτ.

άντοιν

άσαιν

άντοιν

Δοτ.

αμένοιν

αμέναιν

αμένοιν

Αιτ.

αντε

άσα

αντε

Αιτ.

αμένω

αμένα

αμένω

Πλ.

Ον. / Κλ.

αντες

ασαι

αντα

Πλ.

Ον. / Κλ.

άμενοι

άμεναι

άμενα

Γεν.

άντων

ασῶν

άντων

Γεν.

αμένων

αμένων

αμένων

Δοτ.

ασι(ν)

άσαις

ασι(ν)

Δοτ.

αμένοις

αμέναις

αμένοις

Αιτ.

αντας

άσας

αντα

Αιτ.

αμένους

αμένας

άμενα

Παράρτημα 3

Ρηματικές Καταλήξεις

ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.

ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Εν.

1

2

3

ον

ες

ε(ν)

ω

ῃς

οιμι

οις

οι

ε

έτω

Εν.

1

2

3

όμην

ου, εο

ετο

ωμαι

ηται

οίμην

οιο

οιτο

οῦ, εο έσθω

Δυ.

2

3

ετον

έτην

ητον

ητον

οιτον

οίτην

ετον

έτων

Δυ.

2

3

εσθον

έσθην

ησθον

ησθον

οισθον

οίσθην

εσθον

έσθων

Πλ.

1

2

3

ομεν

ετε

ον

ωμεν

ητε

ωσι(ν)

οιμεν

οιτε

οιεν

ετε

όντων

Πλ.

1

2

3

όμε(σ)θα

εσθε

οντο

ώμε(σ)θα

ησθε

ωνται

οίμε(σ)θα

οισθε

οιντο

εσθε

έσθων

Απρφ.: εῖν, έμεναι

Μτχ.: ών, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Απρφ.: έσθαι

Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

1. Κτλξ. απρφ. -έμεναι: συχνά Επκ.. Παραδείγματα εκτός Επκ. έχουν δοθεί σε λήμματα πλήρους μορφής. [Για τον όρο λήμμα πλήρους μορφής => Εισαγωγή]

2. Ο ασυνρ. τ. σε -εο οικείος σε όλες τις διαλέκτους εκτός Aττικής πεζογραφίας.

3. Τ. με κτλξ. -αι διακρίνονται συχνά από τον τόνο.

Ενεργ. απρφ.: πέμψαι, φῆναι, καλέσαι, ἀκοῦσαι

Ευκτ. ενεργ.: πέμψαι, φήναι, καλέσαι, ἀκούσαι

Πρ. μέσ.: πέμψαι, φῆναι, κάλεσαι, ἄκουσαι

Μετοχικές Καταλήξεις

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Εν.

Ον. / Κλ.

ών

οῦσα

όν

Εν.

Ον. / Κλ.

όμενος/ε

ομένη/α

όμενον

Γεν.

όντος

ούσης

όντος

Γεν.

ομένου

ομένης/ας

ομένου

Δοτ.

όντι

ούσῃ

όντι

Δοτ.

ομένῳ

ομένῃ/ᾳ

ομένῳ

Αιτ.

όντα

οῦσαν

όν

Αιτ.

όμενον

ομένην/αν

όμενον

Δυ.

Ον. / Κλ.

όντε

ούσα

όντε

Δυ.

Ον. / Κλ.

ομένω

ομένα

ομένω

Γεν.

όντοιν

ούσαιν

όντοιν

Γεν.

ομένοιν

ομέναιν

ομένοιν

Δοτ.

όντοιν

ούσαιν

όντοιν

Δοτ.

ομένοιν

ομέναιν

ομένοιν

Αιτ.

όντε

ούσα

όντε

Αιτ.

ομένω

ομένα

ομένω

Πλ.

Ον. / Κλ.

όντες

οῦσαι

όντα

Πλ.

Ον. / Κλ.

όμενοι

όμεναι

όμενα

Γεν.

όντων

ουσῶν

όντων

Γεν.

ομένων

ομένων

ομένων

Δοτ.

οῦσι(ν)

ούσαις

οῦσι(ν)

Δοτ.

ομένοις

ομέναις

ομένοις

Αιτ.

όντας

ούσας

όντα

Αιτ.

ομένους

ομένας

όμενα

Παράρτημα 4α

Ρηματικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω

«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω

«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Εν.

1

2

3

ᾷς

ᾷς

ῴην

ῴης

ῴη

α

άτω

Εν.

1

2

3

ῶμαι

ᾶται

ῶμαι

ᾶται

ῴμην

ῷο

ῷτο

άσθω

Δυ.

2

3

ᾶτον

ᾶτον

ᾶτον

ᾶτον

ῷτον

ῷτον

ᾶτον

άτων

Δυ.

2

3

ᾶσθον

ᾶσθον

ᾶσθον

ᾶσθον

ῷσθον

ῴσθην

ᾶσθον

άσθων

Πλ.

1

2

3

ῶμεν

ᾶτε

ῶσι(ν)

ῶμεν

ᾶτε

ῶσι(ν)

ῷμεν

ῷτε

ῷεν

ᾶτε

ώντων

Πλ.

1

2

3

ώμε(σ)θα

ᾶσθε

ῶνται

ώμε(σ)θα

ᾶσθε

ῶνται

ῴμε(σ)θα

ῷσθε

ῷντο

ᾶσθε

άσθων

Απρφ.: ᾶν (εσφ.: ᾷν)

Μτχ.: ῶν, ῶσα, ῶν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Απρφ.: ᾶσθαι

Μτχ.: ώμενος, ωμένη/α, ώμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Μετοχικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω

«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω

«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Εν.

Ον. / Κλ.

ῶν

ῶσα

ῶν

Εν.

Ον. / Κλ.

ώμενος/ε

ωμένη/α

ώμενον

Γεν.

ῶντος

ώσης

ῶντος

Γεν.

ωμένου

ωμένης/ας

ωμένου

Δοτ.

ῶντι

ώσῃ

ῶντι

Δοτ.

ωμένῳ

ωμένῃ/ᾳ

ωμένῳ

Αιτ.

ῶντα

ῶσαν

ῶν

Αιτ.

ώμενον

ωμένην/αν

ώμενον

Δυ.

Ον. / Κλ.

ῶντε

ώσα

ῶντε

Δυ.

Ον. / Κλ.

ωμένω

ωμένα

ωμένω

Γεν.

ώντοιν

ώσαιν

ώντοιν

Γεν.

ωμένοιν

ωμέναιν

ωμένοιν

Δοτ.

ώντοιν

ώσαιν

ώντοιν

Δοτ.

ωμένοιν

ωμέναιν

ωμένοιν

Αιτ.

ῶντε

ώσα

ῶντε

Αιτ.

ωμένω

ωμένα

ωμένω

Πλ.

Ον. / Κλ.

ῶντες

ῶσαι

ῶντα

Πλ.

Ον. / Κλ.

ώμενοι

ώμεναι

ώμενα

Γεν.

ώντων

ωσῶν

ώντων

Γεν.

ωμένων

ωμένων

ωμένων

Δοτ.

ῶσι(ν)

ώσαις

ῶσι(ν)

Δοτ.

ωμένοις

ωμέναις

ωμένοις

Αιτ.

ῶντας

ώσας

ῶντα

Αιτ.

ωμένους

ωμένας

ώμενα

Παράρτημα 4ε

Ρηματικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω

«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε

ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ.

ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ. ΡΗΜΑΤΩΝ

ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω

«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε

ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ.

ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ. ΡΗΜΑΤΩΝ

ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Εν.

1

2

3

εῖς

εῖ

ῇς

οίην

οίης

οίη

ει

είτω

Εν.

1

2

3

οῦμαι

ῇ, εῖ

εῖται

ῶμαι

ῆται

οίμην

οῖο

οῖτο

οῦ

είσθω

Δυ.

2

3

εῖτον

εῖτον

ῆτον

ῆτον

οῖτον

οίτην

εῖτον

είτων

Δυ.

2

3

εῖσθον

εῖσθον

ῆσθον

ῆσθον

οῖσθον

οίσθην

εῖσθον

είσθων

Πλ.

1

2

3

οῦμεν

εῖτε

οῦσι(ν)

ῶμεν

ῆτε

ῶσι(ν)

οῖμεν

οῖτε

οῖεν

εῖτε

ούντων

Πλ.

1

2

3

ούμε(σ)θα

εῖσθε

οῦνται

ώμε(σ)θα

ῆσθε

ῶνται

οίμε(σ)θα

οῖσθε

οῖντο

εῖσθε

είσθων

Απρφ.: εῖν

Μτχ.: ῶν, οῦσα, οῦν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Απρφ.: εῖσθαι

Μτχ.: ούμενος, ουμένη/α, ούμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

4. «Αττικός Μέλλων»: δεν περιορίζεται μόνο στην Αττ. διάλεκτο, αλλά ο όρος έχει καθιερωθεί από τη συνήθεια. «Δωρικός Μέλλων»: ο όρος επεκτείνεται από την κανονική χρήση του και στους συνρ. μέλλ. απθ. ρ., γνωστούς από τον Όμηρο και τους Αττ. συγγραφείς. => G&G § 678 κ.ε., Smyth § 538 κ.ε., K‒B II, σσ. 105-110, Schwyzer I, σσ. 784 κ.ε.

Μετοχικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω

«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε

ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ.

ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ. ΡΗΜΑΤΩΝ

ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω

«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε

ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ.

ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ. ΡΗΜΑΤΩΝ

ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Εν.

Ον. / Κλ.

ῶν

οῦσα

οῦν

Εν.

Ον. / Κλ.

ούμενος/ε

ουμένη/α

ούμενον

Γεν.

οῦντος

ούσης

οῦντος

Γεν.

ουμένου

ουμένης/ας

ουμένου

Δοτ.

οῦντι

ούσῃ

οῦντι

Δοτ.

ουμένῳ

ουμένῃ/ᾳ

ουμένῳ

Αιτ.

οῦντα

οῦσαν

οῦν

Αιτ.

ούμενον

ουμένην/αν

ούμενον

Δυ.

Ον. / Κλ.

οῦντε

ούσα

οῦντε

Δυ.

Ον. / Κλ.

ουμένω

ουμένα

ουμένω

Γεν.

ούντοιν

ούσαιν

ούντοιν

Γεν.

ουμένοιν

ουμέναιν

ουμένοιν

Δοτ.

ούντοιν

ούσαιν

ούντοιν

Δοτ.

ουμένοιν

ουμέναιν

ουμένοιν

Αιτ.

οῦντε

ούσα

οῦντε

Αιτ.

ουμένω

ουμένα

ουμένω

Πλ.

Ον. / Κλ.

οῦντες

οῦσαι

οῦντα

Πλ.

Ον. / Κλ.

ούμενοι

ούμεναι

ούμενα

Γεν.

ούντων

ουσῶν

ούντων

Γεν.

ουμένων

ουμένων

ουμένων

Δοτ.

οῦσι(ν)

ούσαις

οῦσι(ν)

Δοτ.

ουμένοις

ουμέναις

ουμένοις

Αιτ.

οῦντας

ούσας

οῦντα

Αιτ.

ουμένους

ουμένας

ούμενα

Παράρτημα 4η

Ρηματικές Καταλήξεις

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ

Πρτ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Πρτ.

Εν.

1

2

3

ῇς

ῇς

(Όμοια με τον ΠΙΝ. 4α)

ήτω

ων

ης

η

1

2

3

ῶμαι

ῆται

ῶμαι

ῆται

(Όμοια με τον ΠΙΝ. 4α)

ήσθω

ώμην

ῆτο

Δυ.

2

3

ῆτον

ῆτον

ῆτον

ῆτον

ῆτον

ήτων

ῆτον

ήτων

2

3

ῆσθον

ῆσθον

ῆσθον

ῆσθον

ῆσθον

ήσθων

ῆσθον

ήσθην

Πλ.

1

2

3

ῶμεν

ῆτε

ῶσι(ν)

ῶμεν

ῆτε

ῶσι(ν)

ῆτε

ώντων

ῶμεν

ῆτε

ων

1

2

3

ώμε(σ)θα

ῆσθε

ῶνται

ώμε(σ)θα

ῆσθε

ῶνται

ῆσθε

ήσθων

ώμε(σ)θα

ῆσθε

ῶντο

Απρφ.: ῆν (εσφ.: ῇν)

Μτχ.: ῶν, ῶσα, ῶν (=> Μετοχικές Καταλήξεις, ΠΙΝΑΚΑΣ 4α)

Απρφ.: ῆσθαι

Μτχ.: ώμενος, ωμένη (ή -α), ώμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις, ΠΙΝΑΚΑΣ 4α)

Παράρτημα 4ο

Ρηματικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -οω

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -οω

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Εν.

1

2

3

οῖς

οῖ

οῖς

οῖ

οίην

οίης

οίη

ου

ούτω

Εν.

1

2

3

οῦμαι

οῖ

οῦται

ῶμαι

οῖ

ῶται

οίμην

οῖο

οῖτο

οῦ

ούσθω

Δυ.

2

3

οῦτον

οῦτον

ῶτον

ῶτον

οῖτον

οίτην

οῦτον

ούτων

Δυ.

2

3

οῦσθον

οῦσθον

ῶσθον

ῶσθον

οῖσθον

οίσθην

οῦσθον

ούσθων

Πλ.

1

2

3

οῦμεν

οῦτε

οῦσι(ν)

ῶμεν

ῶτε

ῶσι(ν)

οῖμεν

οῖτε

οῖεν

οῦτε

ούντων

Πλ.

1

2

3

ούμε(σ)θα

οῦσθε

οῦνται

ώμε(σ)θα

ῶσθε

ῶνται

οίμε(σ)θα

οῖσθε

οῖντο

οῦσθε

ούσθων

Απρφ.: οῦν

Μτχ.: ῶν, οῦσα, οῦν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Απρφ.: οῦσθαι

Μτχ.: ούμενος, ουμένη/α, ούμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Μετοχικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -οω

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -οω

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Εν.

Ον. / Κλ.

ῶν

οῦσα

οῦν

Εν.

Ον. / Κλ.

ούμενος/ε

ουμένη/α

ούμενον

Γεν.

οῦντος

ούσης

οῦντος

Γεν.

ουμένου

ουμένης/ας

ουμένου

Δοτ.

οῦντι

ούσῃ

οῦντι

Δοτ.

ουμένῳ

ουμένῃ/ᾳ

ουμένῳ

Αιτ.

οῦντα

οῦσαν

οῦν

Αιτ.

ούμενον

ουμένην/αν

ούμενον

Δυ.

Ον. / Κλ.

οῦντε

ούσα

οῦντε

Δυ.

Ον. / Κλ.

ουμένω

ουμένα

ουμένω

Γεν.

ούντοιν

ούσαιν

ούντοιν

Γεν.

ουμένοιν

ουμέναιν

ουμένοιν

Δοτ.

ούντοιν

ούσαιν

ούντοιν

Δοτ.

ουμένοιν

ουμέναιν

ουμένοιν

Αιτ.

οῦντε

ούσα

οῦντε

Αιτ.

ουμένω

ουμένα

ουμένω

Πλ.

Ον. / Κλ.

οῦντες

οῦσαι

οῦντα

Πλ.

Ον. / Κλ.

ούμενοι

ούμεναι

ούμενα

Γεν.

ούντων

ουσῶν

ούντων

Γεν.

ουμένων

ουμένων

ουμένων

Δοτ.

οῦσι(ν)

ούσαις

οῦσι(ν)

Δοτ.

ουμένοις

ουμέναις

ουμένοις

Αιτ.

οῦντας

ούσας

οῦντα

Αιτ.

ουμένους

ουμένας

ούμενα

Παράρτημα 5

Ρηματικές Καταλήξεις

ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ

ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω

ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω

ΣΥΝΡ. ΣΕ -οω

Ενεργ.

Μέσ.-Παθ.

Ενεργ.

Μέσ.-Παθ

Ενεργ.

Μέσ.-Παθ.

Εν.

1

2

3

ων

ας

α

ώμην

ᾶτο

ουν

εις

ει

ούμην

οῦ

εῖτο

ουν

ους

ου

ούμην

οῦ

οῦτο

Δυ.

2

3

ᾶτον

άτην

ᾶσθον

άσθην

εῖτον

είτην

εῖσθον

είσθην

οῦτον

ούτην

οῦσθον

ούσθην

Πλ.

1

2

3

ῶμεν

ᾶτε

ων

ώμε(σ)θα

ᾶσθε

ῶντο

οῦμεν

εῖτε

ουν

ούμε(σ)θα

εῖσθε

οῦντο

οῦμεν

οῦτε

ουν

ούμε(σ)θα

οῦσθε

οῦντο

Παράρτημα 6α

Ρηματικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ.,

ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (-ᾱμι)

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (ᾱμι)

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Εν.

1

2

3

ημι

ης

ησι(ν)

ῇς

αίην

αίης

αίη

η

άτω

Εν.

1

2

3

αμαι

ασαι

αται

ῶμαι

ῆται

αίμην

αῖο

αῖτο

ασο

άσθω

Δυ.

2

3

ατον

ατον

ῆτον

ῆτον

αῖτον

αίτην

ατον

άτων

Δυ.

2

3

ασθον

ασθον

ῆσθον

ῆσθον

αῖσθον

αίσθην

ασθον

άσθων

Πλ.

1

2

3

αμεν

ατε

ᾶσι(ν)

ῶμεν

ῆτε

ῶσι(ν)

αῖμεν

αῖτε

αῖεν

ατε

άντων

Πλ.

1

2

3

άμε(σ)θα

ασθε

ανται

ώμε(σ)θα

ῆσθε

ῶνται

αίμε(σ)θα

αῖσθε

αῖντο

ασθε

άσθων

Απρφ.: άναι

Μτχ.: άς, ᾶσα, άν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Απρφ.: ασθαι

Μτχ.: άμενος, αμένη/α, άμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Μετοχικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (ᾱμι)

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (ᾱμι)

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Εν.

Ον. / Κλ.

άς

ᾶσα

άν

Εν.

Ον. / Κλ.

άμενος/ε

αμένη/α

άμενον

Γεν.

άντος

άσης

άντος

Γεν.

αμένου

αμένης/ας

αμένου

Δοτ.

άντι

άσῃ

άντι

Δοτ.

αμένῳ

αμένῃ/ᾳ

αμένῳ

Αιτ.

άντα

ᾶσαν

άν

Αιτ.

άμενον

αμένην/αν

άμενον

Δυ.

Ον. / Κλ.

άντε

άσα

άντε

Δυ.

Ον. / Κλ.

αμένω

αμένα

αμένω

Γεν.

άντοιν

άσαιν

άντοιν

Γεν.

αμένοιν

αμέναιν

αμένοιν

Δοτ.

άντοιν

άσαιν

άντοιν

Δοτ.

αμένοιν

αμέναιν

αμένοιν

Αιτ.

άντε

άσα

άντε

Αιτ.

αμένω

αμένα

αμένω

Πλ.

Ον. / Κλ.

άντες

ᾶσαι

άντα

Πλ.

Ον. / Κλ.

άμενοι

άμεναι

άμενα

Γεν.

άντων

ασῶν

άντων

Γεν.

αμένων

αμένων

αμένων

Δοτ.

ᾶσι(ν)

άσαις

ᾶσι(ν)

Δοτ.

αμένοις

αμέναις

αμένοις

Αιτ.

άντας

άσας

άντα

Αιτ.

αμένους

αμένας

άμενα

Παράρτημα 6ε

Ρηματικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Εν.

1

2

3

ημι

ης

ησι(ν)

ῇς

είην

είης

είη

ει

έτω

Εν.

1

2

3

εμαι

εσαι

εται

ῶμαι

ῆται

είμην

εῖο

εῖτο

εσο

έσθω

Δυ.

2

3

ετον

ετον

ῆτον

ῆτον

εῖτον

είτην

ετον

έτων

Δυ.

2

3

εσθον

εσθον

ῆσθον

ῆσθον

εῖσθον

είσθην

εσθον

έσθων

Πλ.

1

2

3

εμεν

ετε

έασι(ν)

ῶμεν

ῆτε

ῶσι(ν)

εῖμεν

εῖτε

εῖεν

ετε

έντων

Πλ.

1

2

3

έμε(σ)θα

εσθε

ενται

ώμε(σ)θα

ῆσθε

ῶνται

είμε(σ)θα

εῖσθε

εῖντο

εσθε

έσθων

Απρφ.: έναι

Μτχ.: είς, εῖσα, έν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Απρφ.: εσθαι

Μτχ.: έμενος, εμένη/α, έμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Μετοχικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε

ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Εν.

Ον. / Κλ.

είς

εῖσα

έν

Εν.

Ον. / Κλ.

έμενος/ε

εμένη/α

έμενον

Γεν.

έντος

είσης

έντος

Γεν.

εμένου

εμένης/ας

εμένου

Δοτ.

έντι

είσῃ

έντι

Δοτ.

εμένῳ

εμένῃ/ᾳ

εμένῳ

Αιτ.

έντα

εῖσαν

έν

Αιτ.

έμενον

εμένην/αν

έμενον

Δυ.

Ον. / Κλ.

έντε

είσα

έντε

Δυ.

Ον. / Κλ.

εμένω

εμένα

εμένω

Γεν.

έντοιν

είσαιν

έντοιν

Γεν.

εμένοιν

εμέναιν

εμένοιν

Δοτ.

έντοιν

είσαιν

έντοιν

Δοτ.

εμένοιν

εμέναιν

εμένοιν

Αιτ.

έντε

είσα

έντε

Αιτ.

εμένω

εμένα

εμένω

Πλ.

Ον. / Κλ.

έντες

εῖσαι

έντα

Πλ.

Ον. / Κλ.

έμενοι

έμεναι

έμενα

Γεν.

έντων

εισῶν

έντων

Γεν.

εμένων

εμένων

εμένων

Δοτ.

εῖσι(ν)

είσαις

εῖσι(ν)

Δοτ.

εμένοις

εμέναις

εμένοις

Αιτ.

έντας

είσας

έντα

Αιτ.

εμένους

εμένας

έμενα

Παράρτημα 6ο

Ρηματικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ωμι

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ωμι

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Εν.

1

2

3

ωμι

ως

ωσι(ν)

ῷς

οίην

οίης

οίη

ου

ότω

Εν.

1

2

3

ομαι

οσαι

οται

ῶμαι

ῶται

οίμην

οῖο

οῖτο

οσο

όσθω

Δυ.

2

3

οτον

οτον

ῶτον

ῶτον

οῖτον

οίτην

οτον

ότων

Δυ.

2

3

οσθον

οσθον

ῶσθον

ῶσθον

οῖσθον

οίσθην

οσθον

όσθων

Πλ.

1

2

3

ομεν

οτε

όασι(ν)

ῶμεν

ῶτε

ῶσι(ν)

οῖμεν

οῖτε

οῖεν

οτε

όντων

Πλ.

1

2

3

όμε(σ)θα

οσθε

ονται

ώμε(σ)θα

ῶσθε

ῶνται

οίμε(σ)θα

οῖσθε

οῖντο

οσθε

όσθων

Απρφ.: όναι

Μτχ.: ούς, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Απρφ.: οσθαι

Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Μετοχικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ωμι

ΑΟΡΙΣΤΟΣ B΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ο

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ωμι

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ο

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Εν.

Ον. / Κλ.

ούς

οῦσα

όν

Εν.

Ον. / Κλ.

όμενος/ε

ομένη/α

όμενον

Γεν.

όντος

ούσης

όντος

Γεν.

ομένου

ομένης/ας

ομένου

Δοτ.

όντι

ούσῃ

όντι

Δοτ.

ομένῳ

ομένῃ/ᾳ

ομένῳ

Αιτ.

όντα

οῦσαν

όν

Αιτ.

όμενον

ομένην/αν

όμενον

Δυ.

Ον. / Κλ.

όντε

ούσα

όντε

Δυ.

Ον. / Κλ.

ομένω

ομένα

ομένω

Γεν.

όντοιν

ούσαιν

όντοιν

Γεν.

ομένοιν

ομέναιν

ομένοιν

Δοτ.

όντοιν

ούσαιν

όντοιν

Δοτ.

ομένοιν

ομέναιν

ομένοιν

Αιτ.

όντε

ούσα

όντε

Αιτ.

ομένω

ομένα

ομένω

Πλ.

Ον. / Κλ.

όντες

οῦσαι

όντα

Πλ.

Ον. / Κλ.

όμενοι

όμεναι

όμενα

Γεν.

όντων

ουσῶν

όντων

Γεν.

ομένων

ομένων

ομένων

Δοτ.

οῦσι(ν)

ούσαις

οῦσι(ν)

Δοτ.

ομένοις

ομέναις

ομένοις

Αιτ.

όντας

ούσας

όντα

Αιτ.

ομένους

ομένας

όμενα

Παράρτημα 7

Ρηματικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -νυμι

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -νυμι

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Εν.

1

2

3

μι

ς

σι(ν)

ω

ῃς

οιμι

οις

οι

-

τω

Εν.

1

2

3

μαι

σαι

ται

ωμαι

ηται

οίμην

οιο

οιτο

σο

σθω

Δυ.

2

3

τον

τον

ητον

ητον

οιτον

οίτην

τον

των

Δυ.

2

3

σθον

σθον

ησθον

ησθον

οισθον

οίσθην

σθον

σθων

Πλ.

1

2

3

μεν

τε

ασι(ν)

ωμεν

ητε

ωσι(ν)

οιμεν

οιτε

οιεν

τε

ντων

Πλ.

1

2

3

με(σ)θα

σθε

νται

ώμε(σ)θα

ησθε

ωνται

οίμε(σ)θα

οισθε

οιντο

σθε

σθων

Απρφ.: ναι

Μτχ.: ς, σα, ν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Απρφ.: σθαι

Μτχ.: μενος, μένη/α, μενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

5. Από αυτό το κλιτικό παράδειγμα καλύπτεται η κλίση και μερικών άλλων τύπων σε -μι.

Μετοχικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -νυμι

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -νυμι

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Εν.

Ον. / Κλ.

ς

σα

ν

Εν.

Ον. / Κλ.

μενος/ε

μένη/α

μενον

Γεν.

ντος

σης

ντος

Γεν.

μένου

μένης/ας

μένου

Δοτ.

ντι

σῃ

ντι

Δοτ.

μένῳ

μένῃ/ᾳ

μένῳ

Αιτ.

ντα

σαν

ν

Αιτ.

μενον

μένην/αν

μενον

Δυ.

Ον. / Κλ.

ντε

σα

ντε

Δυ.

Ον. / Κλ.

μένω

μένα

μένω

Γεν.

ντοιν

σαιν

ντοιν

Γεν.

μένοιν

μέναιν

μένοιν

Δοτ.

ντοιν

σαιν

ντοιν

Δοτ.

μένοιν

μέναιν

μένοιν

Αιτ.

ντε

σα

ντε

Αιτ.

μένω

μένα

μένω

Πλ.

Ον. / Κλ.

ντες

σαι

ντα

Πλ.

Ον. / Κλ.

μενοι

μεναι

μενα

Γεν.

ντων

σῶν

ντων

Γεν.

μένων

μένων

μένων

Δοτ.

σι(ν)

σαις

σι(ν)

Δοτ.

μένοις

μέναις

μένοις

Αιτ.

ντας

σας

ντα

Αιτ.

μένους

μένας

μενα

Παράρτημα 7α

Ρηματικές Καταλήξεις

ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ, ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -νυμι

ΕΝΕΡΓ.

ΜΕΣ.-ΠΑΘ.

Εν.

1

2

3

ν

ς

-

μην

σο

το

Δυ.

2

3

τον

την

σθον

σθην

Πλ.

1

2

3

μεν

τε

σαν

με(σ)θα

σθε

ντο

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Αθέμ. τ. αόρ.2 με χαρακτήρα υ: σε λήμματα πλήρους μορφής

Παράρτημα 8α

Ρηματικές Καταλήξεις

ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (ᾱμι)

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α

ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (ᾱμι)

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Ορ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

- Το ρ. ἵστημι στερείται μέσ. αορ.2 (εξαίρεση: ἕστατο του Ησχ.) και κανένα άλλο ρ. δεν είναι αρκετά συνηθισμένο και ομαλό, ώστε να καλύψει την έλλειψη.

- ἐπριάμην: => πρι2.

ΠΡΤ.

ΑΟΡ. B΄

Εν.

1

2

3

ην

ης

η

ην

ης

η

ῇς

αίην

αίης

αίη

ηθι

ήτω

Εν.

1

2

3

άμην

ασο

ατο

Δυ.

2

3

ατον

άτην

ητον

ήτην

ῆτον

ῆτον

αῖτον

αίτην

ητον

ήτων

Δυ.

2

3

ασθον

άσθην

Πλ.

1

2

3

αμεν

ατε

ασαν

ημεν

ητε

ησαν

ῶμεν

ῆτε

ῶσι(ν)

αῖμεν

αῖτε

αῖεν

ητε

άντων

Πλ.

1

2

3

άμε(σ)θα

ασθε

αντο

Απρφ.: ῆναι

Μτχ.: άς, ᾶσα, άν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Μετοχικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (ᾱμι)

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (ᾱμι)

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Εν.

Ον. / Κλ.

άς

ᾶσα

άν

Εν.

Ον. / Κλ.

άμενος/ε

αμένη/α

άμενον

Γεν.

άντος

άσης

άντος

Γεν.

αμένου

αμένης/ας

αμένου

Δοτ.

άντι

άσῃ

άντι

Δοτ.

αμένῳ

αμένῃ/ᾳ

αμένῳ

Αιτ.

άντα

ᾶσαν

άν

Αιτ.

άμενον

αμένην/αν

άμενον

Δυ.

Ον. / Κλ.

άντε

άσα

άντε

Δυ.

Ον. / Κλ.

αμένω

αμένα

αμένω

Γεν.

άντοιν

άσαιν

άντοιν

Γεν.

αμένοιν

αμέναιν

αμένοιν

Δοτ.

άντοιν

άσαιν

άντοιν

Δοτ.

αμένοιν

αμέναιν

αμένοιν

Αιτ.

άντε

άσα

άντε

Αιτ.

αμένω

αμένα

αμένω

Πλ.

Ον. / Κλ.

άντες

ᾶσαι

άντα

Πλ.

Ον. / Κλ.

άμενοι

άμεναι

άμενα

Γεν.

άντων

ασῶν

άντων

Γεν.

αμένων

αμένων

αμένων

Δοτ.

ᾶσι(ν)

άσαις

ᾶσι(ν)

Δοτ.

αμένοις

αμέναις

αμένοις

Αιτ.

άντας

άσας

άντα

Αιτ.

αμένους

αμένας

άμενα

Παράρτημα 8ε

Ρηματικές Καταλήξεις

ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (-μι)

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ., ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε

ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

ΠΡΤ

ΑΟΡ. Β΄

ΑΟΡ.

ΠΑΘ.

ΑΟΡ.

ΑΟΡ.

ΠΑΘ.

Εν.

1

2

3

ην

εις

ει

-

-

-

ην

ης

η

ῇς

είην

είης

είη

ες

έτω

ητι, ηθι

ήτω

Δυ.

2

3

ετον

έτην

ετον

έτην

ητον

ήτην

ῆτον

ῆτον

εῖτον

είτην

ετον

έτων

ητον

ήτων

Πλ.

1

2

3

εμεν

ετε

εσαν

εμεν

ετε

εσαν

ημεν

ητε

ησαν

ῶμεν

ῆτε

ῶσι(ν)

εῖμεν

εῖτε

εῖεν

ετε

έντων

ητε

έντων

Απρφ.: εῖναι (αόρ.2), ῆναι (αόρ. παθ.)

Μτχ.: είς, εῖσα, έν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε

Ορ.

Υπ.

Ευκτ..

Πρ.

Εν.

1

2

3

έμην

εσο (πρτ.), ου (αόρ.)

ετο

ῶμαι

ῆται

είμην

εῖο

εῖτο

οῦ, ου

έσθω

Δυ.

2

3

εσθον

έσθην

ῆσθον

ῆσθον

εῖσθον

είσθην

εσθον

έσθων

Πλ.

1

2

3

έμε(σ)θα

εσθε

εντο

ώμε(σ)θα

ῆσθε

ῶνται

είμε(σ)θα

εῖσθε

εῖντο

εσθε

έσθων

Απρφ.: έσθαι

Μτχ.: έμενος, εμένη/α, έμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Μετοχικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε

ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Εν.

Ον. / Κλ.

είς

εῖσα

έν

Εν.

Ον. / Κλ.

έμενος/ε

εμένη/α

έμενον

Γεν.

έντος

είσης

έντος

Γεν.

εμένου

εμένης/ας

εμένου

Δοτ.

έντι

είσῃ

έντι

Δοτ.

εμένῳ

εμένῃ/ᾳ

εμένῳ

Αιτ.

έντα

εῖσαν

έν

Αιτ.

έμενον

εμένην/αν

έμενον

Δυ.

Ον. / Κλ.

έντε

είσα

έντε

Δυ.

Ον. / Κλ.

εμένω

εμένα

εμένω

Γεν.

έντοιν

είσαιν

έντοιν

Γεν.

εμένοιν

εμέναιν

εμένοιν

Δοτ.

έντοιν

είσαιν

έντοιν

Δοτ.

εμένοιν

εμέναιν

εμένοιν

Αιτ.

έντε

είσα

έντε

Αιτ.

εμένω

εμένα

εμένω

Πλ.

Ον. / Κλ.

έντες

εῖσαι

έντα

Πλ.

Ον. / Κλ.

έμενοι

έμεναι

έμενα

Γεν.

έντων

εισῶν

έντων

Γεν.

εμένων

εμένων

εμένων

Δοτ.

εῖσι(ν)

είσαις

εῖσι(ν)

Δοτ.

εμένοις

εμέναις

εμένοις

Αιτ.

έντας

είσας

έντα

Αιτ.

εμένους

εμένας

έμενα

Παράρτημα 8ο

Ρηματικές Καταλήξεις

ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ωμι

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ο

ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ωμι

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ο

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

Ορ.

Υπ.

Ευκτ.

Πρ.

ΠΡΤ.

ΑΟΡ. Β΄

Εν.

1

2

3

ουν

ους

ου

-

-

-

ῷς

οίην

οίης

οίη

ος

ότω

όμην

οσο (πρτ.), ου (αόρ)

οτο

ῶμαι

ῶται

οίμην

οῖο

οῖτο

οῦ, ου

όσθω

Δυ.

2

3

οτον

ότην

οτον

ότην

ῶτον

ῶτον

οῖτον

οίτην

οτον

ότων

οσθον

όσθην

ῶσθον

ῶσθον

οῖσθον

οίσθην

οσθον

όσθων

Πλ.

1

2

3

ομεν

οτε

οσαν

ομεν

οτε

οσαν

ῶμεν

ῶτε

ῶσι(ν)

οῖμεν

οῖτε

οῖεν

οτε

όντων

όμε(σ)θα

οσθε

οντο

ώμε(σ)θα

ῶσθε

ῶνται

οίμε(σ)θα

οῖσθε

οῖντο

οσθε

όσθων

Απρφ.: οῦναι

Μτχ.: ούς, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Απρφ.: όσθαι

Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

6. Aόρ.2 στους πίνακες 8α, 8ε και 8ο: των ρημάτων ἵστημι, τίθημι και δίδωμι, των μόνων κοινών ρ. σε -μι με ομαλούς αορ. της κατηγορίας των εις -μι.

Άλλοι αόρ.2 με σχετικώς πλήρη παραδείγματα, όπως τοἔγνων: γίνεται παραπομπή επίσης στους πίνακες 8α, 8ε και 8ο, αλλά αποκλίνοντες τύποι δίνονται σε λήμματα πλήρους μορφής.

7. Οι κτλξ. αυτές εμφανίζονται άτονες, όπως σε σύνθετα. Τ. του απλού ρ.: λήμματα πλήρους μορφής.

8. Οι κτλξ. παρατατικού εις, ει και ουν, ους, ου είναι ως εάν < ρ. σε -εω & -οω. Ο αόρ.2 δεν έχει ενικό. Κανονικά σχηματισμένοι τ. σε -μι πρτ. και οι τ. ενικού αόρ.2, οι οποίοι απαντούν μερικές φορές: σε λήμματα πλήρους μορφής.

9. ητι: αόρ.1, ηθι: αόρ.2

Μετοχικές Καταλήξεις

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ωμι

ΑΟΡΙΣΤΟΣ B΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ο

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ωμι

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ο

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Εν.

Ον. / Κλ.

ούς

οῦσα

όν

Εν.

Ον. / Κλ.

όμενος/ε

ομένη/α

όμενον

Γεν.

όντος

ούσης

όντος

Γεν.

ομένου

ομένης/ας

ομένου

Δοτ.

όντι

ούσῃ

όντι

Δοτ.

ομένῳ

ομένῃ/ᾳ

ομένῳ

Αιτ.

όντα

οῦσαν

όν

Αιτ.

όμενον

ομένην/αν

όμενον

Δυ.

Ον. / Κλ.

όντε

ούσα

όντε

Δυ.

Ον. / Κλ.

ομένω

ομένα

ομένω

Γεν.

όντοιν

ούσαιν

όντοιν

Γεν.

ομένοιν

ομέναιν

ομένοιν

Δοτ.

όντοιν

ούσαιν

όντοιν

Δοτ.

ομένοιν

ομέναιν

ομένοιν

Αιτ.

όντε

ούσα

όντε

Αιτ.

ομένω

ομένα

ομένω

Πλ.

Ον. / Κλ.

όντες

οῦσαι

όντα

Πλ.

Ον. / Κλ.

όμενοι

όμεναι

όμενα

Γεν.

όντων

ουσῶν

όντων

Γεν.

ομένων

ομένων

ομένων

Δοτ.

οῦσι(ν)

ούσαις

οῦσι(ν)

Δοτ.

ομένοις

ομέναις

ομένοις

Αιτ.

όντας

ούσας

όντα

Αιτ.

ομένους

ομένας

όμενα

Παράρτημα 9

Ρηματικές Καταλήξεις

ΕΝΕΡΓ. - Ορ.

ΜΕΣ.-ΠΑΘ.- Ορ.

ΠΡΚ.

ΥΠΣ.

ΠΡΚ.

ΥΠΣ.

Εν.

1

2

3

α

ας

ε(ν)

η

ης

ει(ν)

Εν.

1

2

3

μαι

σαι

ται

μην

σο

το

Δυ.

2

3

ατον

ατον

ετον

έτην

Δυ.

2

3

σθον

σθον

σθον

σθην

Πλ.

1

2

3

αμεν

ατε

ασι(ν)

εμεν

ετε

εσαν

Πλ.

1

2

3

με(σ)θα

σθε

νται

με(σ)θα

σθε

ντο

Απρφ.: έναι, άμεναι10Σ

Μτχ.: ώς, υῖα, ός (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

Απρφ.: σθαι

Μτχ.: μένος, μένη/α, μένον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)

10. Όμ.: όχι κτλξ. -έναι. Παραδείγματα με -άμεναι εκτός Επκ.: λήμματα πλήρους μορφής.

Μετοχικές Καταλήξεις

ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΕΝΕΡΓ.

ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Αρ.

Θ.

Ουδ.

Εν.

Ον. /Κλ.

ώς

υῖα

ός

Εν.

Ον. / Κλ.

μένος/ε

μένη/α

μένον

Γεν.

ότος

υίας

ότος

Γεν.

μένου

μένης/ας

μένου

Δοτ.

ότι

υίᾳ

ότι

Δοτ.

μένῳ

μένῃ/ᾳ

μένῳ

Αιτ.

ότα

υῖαν

ός

Αιτ.

μένον

μένην/αν

μένον

Δυ.

Ον. / Κλ.

ότε

υία

ότε

Δυ.

Ον. / Κλ.

μένω

μένα

μένω

Γεν.

ότοιν

υίαιν

ότοιν

Γεν.

μένοιν

μέναιν

μένοιν

Δοτ.

ότοιν

υίαιν

ότοιν

Δοτ.

μένοιν

μέναιν

μένοιν

Αιτ.

ότε

υία

ότε

Αιτ.

μένω

μένα

μένω

Πλ.

Ον. / Κλ.

ότες

υῖαι

ότα

Πλ.

Ον. / Κλ.

μένοι

μέναι

μένα

Γεν.

ότων

υιῶν

ότων

Γεν.

μένων

μένων

μένων

Δοτ.

όσι(ν)

υίαις

όσι(ν)

Δοτ.

μένοις

μέναις

μένοις

Αιτ.

ότας

υίας

ότα

Αιτ.

μένους

μένας

μένα

1. Θ. εν. της μεσ. - παθ. μτχ.: κανονικά με α, όχι η, στην τελική συλλαβή σε όλες τις διαλέκτους πλην της Αττ.-Ιων.

2. Σε αυτόν τον πίνακα εντάσσεται η κλίση μερικών άλλων τ. σε -μι.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Αναγκαία η επιφύλαξη και η προσοχή ως προς την απατηλή ομοιότητα πολλών τύπων.

Όθεν, 1. -ντι: δοτ. μτχ. & Δωρ. 3ο πλ.

2. η υπ. αορ. με βραχύ φωνήεν συχνά ομοιάζει προς μέλλ.

3. -εν: 3ο εν, 3ο πλ. και απρφ.

Οι λιγότερο οικείοι τύποι δίνονται σε λήμματα πλήρους μορφής με κατάλληλες παραπομπές.