Εξώφυλλο

Αριάδνη

Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας

της Δήμητρας Μήττα

ΔΗΙΦΟΒΟΣ

    Όταν ο Πρίαμος διοργάνωσε ταφικούς αγώνες για τον Πάρη που τον θεωρούσαν χαμένο ή νεκρό από τότε που ήταν παιδί, υπηρέτες του Πρίαμου πήγαν να πάρουν ταύρο από τα κοπάδια που φύλαγε ο Πάρης στο βουνό Ίδη ως έπαθλο για τον νικητή των αγώνων. Επειδή ο Πάρης είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον συγκεκριμένο ταύρο, αποφάσισε να πάρει μέρος στους αγώνες, να νικήσει και να κερδίσει τον ταύρο του. Πράγματι, νίκησε όλα του τα αδέλφια σε όλα τα αγωνίσματα, κάτι που προκάλεσε την οργή του Δηίφοβου -ένας δούλος βοσκός να νικά τα βασιλόπαιδα. Ο Δηίφοβος τράβηξε σπαθί για να τον σκοτώσει, όμως ο αναγνωρισμός απέτρεψε τον φόνο. (Εικ. 103, 104, 105, 106)


    Στη μάχη κοντά στα πλοία ο Πολίτης έσωσε τον αδελφό του. Όταν ο Αχιλλέας σκότωσε τον Τρωίλο στον ναό του Θυμβραίου Απόλλωνα και τον αποκεφάλισε, κάρφωσε το κεφάλι του νέου στο δόρυ και το επιδείκνυε στον Έκτορα, τον Αινεία και τον Δηίφοβο. Λεγόταν, λοιπόν, ότι στον ίδιο αυτό ναό ο Δηίφοβος (ή ο Πάρης) κρυμμένος πίσω από το άγαλμα του θεού, σκότωσε τον Αχιλλέα, όταν ο Μυρμιδόνας έκλεισε μυστική συμφωνία με τον Πρίαμο να προδώσει το αχαϊκό στρατόπεδο και να επιστρέψει στην πατρίδα του ή να πολεμήσει μαζί τους εναντίον των Ελλήνων, προκειμένου να πάρει την Πολυξένη για γυναίκα του. (Εικ. 107)

    Στη μονομαχία Έκτορα - Αχιλλέα, η Αθηνά ξεγέλασε τον Έκτορα, καθώς πήρε τη μορφή του Δηίφοβου, αγαπημένου αδελφού του Έκτορα, και τον παρακίνησε να μονομαχήσει με τον Μυρμιδόνα.

    Μετά τον θάνατο του Πάρι, ο Πρίαμος όρισε την Ελένη ως έπαθλο για τον γενναιότερο. Παρουσιάστηκαν ως επίδοξοι μνηστήρες ο Δηίφοβος, ο Έλενος και ο Ιδομενέας. Νεότερος ο Δηίφοβος, υπερίσχυσε. Τη νύχτα της άλωσης, ο Έλενος ύστερα από συμφωνία που έκανε με τους Αχαιούς, άδειασε το σπίτι του Δηίφοβου από τα όπλα, οπότε ο Μενέλαος, σκότωσε εύκολα τον Δηίφοβο, και τον διαμέλισε, όταν οι Αχαιοί μπήκαν στην Τροία. Η σκιά του παρουσιάστηκε στον Αινεία, όταν αυτός κατέβηκε στον κάτω κόσμο (Βιργ. Αιν. 6.494 κ.ε.). (Εικ. 108)