Η εγκατάλειψη της Αριάδνης

Λένε πως τότε απ' της καρδιάς τη φλόγα φρενιασμένη

πότε έβγαζει απ' τα στήθη της φωνές τρανές του πόνου

και στα βουνά σκαρφάλωνε τα ολόρθα απελπισμενη

[…]

«Ψευτέορκε γι' αυτό μ' έσυρες απ΄ τους βωμούς του κύρη

για να με ρίξεις, άνομε, στην έρμη τούτη ξέρα;…»

(Γάιος Βαλέριος Κάτουλλος, Επύλλιο Πηλέα και Θέτιδας, 86-93, μετ. Λ. Αλεξίου)