[13.1] Η Αθήνα, ενώ είχε καταλαγιάσει η ταραχή από το Κυλώνειο άγος και είχαν εξοριστεί, όπως έχει αναφερθεί, οι «εναγείς», άρχισε πάλι τις παλαιές διχοστασίες για το πολίτευμα και οι πολίτες διασπάστηκαν σε τόσες πολιτικές παρατάξεις όσες διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές είχε η Αττική. [13.2] Η παράταξη των Διακρίων ήταν η πιο δημοκρατική, των Πεδιέων η πιο ολιγαρχική, ενώ οι Παράλιοι, το τρίτο κόμμα, που προτιμούσαν ένα μέσο είδος πολιτεύματος, κάτι μεταξύ των δύο τρόπον τινά, εμπόδιζαν και παρακώλυαν συνεχώς την επικράτηση του ενός από τα δύο άλλα. [13.3] Τότε ακριβώς, καθώς η ανισότητα ανάμεσα στους φτωχούς και στους πλούσιους είχε λάβει τρομακτικές διαστάσεις, η πόλη βρισκόταν σε τρομερό κίνδυνο και η μόνη δυνατή περίπτωση να διατηρηθεί η τάξη και να παύσει η αναταραχή ήταν η επιβολή τυραννικού καθεστώτος. [13.4] Γιατί όλοι οι απλοί άνθρωποι του λαού ήταν καταχρεωμένοι στους πλούσιους· καθόσον ή καλλιεργούσαν τα κτήματά τους καταβάλλοντας σε εκείνους το 1/6 από τα γεννήματα, γι᾽ αυτό και αποκαλούνταν εκτημόριοι και θήτες, ή, δημιουργώντας χρέη με υποθήκη το κορμί τους, καταντούσαν υποχείριοι των δανειστών τους, κι άλλοι παρέμεναν δούλοι εκεί όπου εργάζονταν, άλλοι πωλούνταν σε ξένη χώρα. [13.5] Πολλοί χρεοφειλέτες αναγκάζονταν να πουλούν ακόμη και τα παιδιά τους —γιατί κανένας νόμος δεν το εμπόδιζε— ή και να εγκαταλείψουν την πόλη εξαιτίας της σκληρότητας των δανειστών τους. [13.6] Οι περισσότεροι όμως και οι πιο δυναμικοί συσπειρώνονταν και προέτρεπαν ο ένας τον άλλον να μη μένουν απλοί θεατές, αλλά, αφού εκλέξουν ως προστάτη τους έναν άνδρα αξιόπιστο, να ελευθερώσουν όσους ήταν εκπρόθεσμοι στην καταβολή του χρέους τους, να κάνουν νέα διανομή της γης και γενικά να αλλάξουν το πολίτευμα.