[3.39.1] »Από αυτά, λοιπόν, θα προσπαθήσω να σας αποτρέψω, για να υποστηρίξω ότι καμιά άλλη πολιτεία δεν σας έβλαψε όσο οι Μυτιληναίοι. [3.39.2] Μπορώ να συγχωρήσω εκείνους από τους συμμάχους σας που επαναστάτησαν, είτε επειδή δεν μπορούσαν να υποφέρουν την διοίκησή σας είτε επειδή εξαναγκάστηκαν απ᾽ τους εχθρούς μας. Αλλά για ανθρώπους που, οχυρωμένοι στο νησί τους, δεν είχαν τίποτε να φοβηθούν απ᾽ τους εχθρούς μας παρά μόνο από την θάλασσα —όπου και μόνοι τους είχαν αρκετά καράβια για να προστατεύονται— που ήσαν ανεξάρτητοι και τιμημένοι από μας όπως κανείς άλλος, που μας έκαναν ό,τι μας έκαναν, τί άλλο μπορεί κανείς να πει εκτός από το ότι συνωμότησαν κι αποστάτησαν —δεν λέω επαναστάτησαν, γιατί μόνο όσοι καταπιέζονται επαναστατούν— κι επιχείρησαν να ενωθούν με τους χειρότερους εχθρούς μας για να μας καταστρέψουν; Και τούτο είναι πολύ χειρότερο από το αν μας είχαν πολεμήσει μόνοι για ν᾽ αυξήσουν την δύναμή τους. [3.39.3] Ούτε τα όσα έπαθαν όσοι επαναστάτησαν εναντίον μας και στερήθηκαν την ελευθερία τους τούς χρησίμεψαν για παράδειγμα ούτε η δική τους ευτυχία τους συγκράτησε απ᾽ το να ριχτούν πρόθυμα σ᾽ επικίνδυνη περιπέτεια. Γεμάτοι από θάρρος για το μέλλον, έχοντας μεγαλύτερες ελπίδες απ᾽ ό,τι τους επιτρέπουν οι δυνάμεις τους, αλλά όχι οι ορέξεις τους, άρχισαν τον πόλεμο τοποθετώντας την βία επάνω από το δίκαιο. Μόλις νόμισαν ότι θα μπορούσαν να νικήσουν, μας χτύπησαν χωρίς να τους έχομε αδικήσει. [3.39.4] Συχνά συμβαίνει, οι πολιτείες που άξαφνα ευημερούν, να γίνονται υπεροπτικές. Είναι πάντα ασφαλέστερη η ευτυχία που έρχεται με μέτρο στους ανθρώπους, παρά η απροσδόκητη ευημερία, και μπορεί κανείς να πει ότι είναι ευκολότερο στους ανθρώπους ν᾽ αντιστέκονται στις δυστυχίες παρά να προστατεύουν την ευτυχία τους. [3.39.5] Έπρεπε απ᾽ την αρχή να μην είχαμε τιμήσει τους Μυτιληναίους και να μην είχαμε κάνει καμιά διάκριση ανάμεσα σ᾽ αυτούς και τους άλλους συμμάχους και τότε δεν θα είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο αλαζονείας. Οι άνθρωποι έχουν και άλλο φυσικό. Να περιφρονούν, γενικά, όσους τους περιποιούνται και να εκτιμούν όσους δεν υποχωρούν. [3.39.6] Ας τιμωρηθούν, λοιπόν, τώρα ανάλογα με το έγκλημά τους. Και μην περιοριστείτε μόνο στους ολιγαρχικούς, αφήνοντας τον λαό ατιμώρητο. Όλοι μαζί, ενωμένοι, επαναστάτησαν εναντίον μας. Αν οι δημοκρατικοί είχαν πάρει το μέρος μας, όπως μπορούσαν, τώρα θα κυβερνούσαν την πολιτεία τους. Θεώρησαν, όμως, ασφαλέστερο να συμμεριστούν τον κίνδυνο με τους ολιγαρχικούς και να επαναστατήσουν μαζί τους. [3.39.7] Σκεφθείτε όμως καλά και τούτο: Αν επιβάλετε την ίδια τιμωρία στους συμμάχους σας που επαναστάτησαν κάτω από την πίεση των εχθρών μας και σ᾽ εκείνους που επαναστάτησαν μόνοι τους, τότε νομίζετε ότι θα βρεθεί ποτέ κανείς σύμμαχός μας ο οποίος, με την παραμικρή πρόφαση, δεν θα επαναστατήσει, αφού, μάλιστα, θα ξέρει ότι αν επιτύχει, θ᾽ αποκτήσει την ελευθερία του και αν αποτύχει δεν θα πάθει τίποτε το ανεπανόρθωτο; [3.39.8] Εμείς, όμως, σε κάθε περίπτωση θα ριψοκινδυνεύομε και τις περιουσίες μας και τις ζωές μας. Και όταν θα πετυχαίνομε, θ᾽ ανακτούμε μια κατεστραμμένη πολιτεία και δεν θα έχομε πια απ᾽ αυτήν εισοδήματα που είναι η βάση της δύναμής μας. Όταν αποτυχαίνομε, θα προσθέτομε και άλλους εχθρούς σε όσους έχομε και θα καταναλίσκομε, πολεμώντας τους συμμάχους μας, τον χρόνο που θα έπρεπε να χρησιμοποιούμε πολεμώντας εναντίον των εχθρών μας.