[1.93.1] Τείχισαν, λοιπόν, την πόλη τους οι Αθηναίοι σε πολύ μικρό διάστημα. [1.93.2] Ακόμα και σήμερα η τοιχοδομή φανερώνει ότι το χτίσιμο έγινε βιαστικά. Το θεμελιακό μέρος είναι καμωμένο από κάθε λογής πέτρες που σε πολλά σημεία δεν είναι συναρμοσμένες, αλλά τοποθετημένες όπως τις έφερναν οι βοηθοί. Χρησιμοποιήθηκαν, όμως, πολλές επιτύμβιες στήλες και πελεκημένες πέτρες. Ο περίβολος του τείχους έγινε πολύ μεγαλύτερος από ό,τι ήταν πριν, και σε όλα τα σημεία, και γι᾽ αυτό βιάζονταν και χρησιμοποιούσαν κάθε υλικό χωρίς διάκριση. [1.93.3] Ο Θεμιστοκλής, επίσης, έπεισε τους Αθηναίους να συμπληρώσουν τα τείχη του Πειραιά —τα τείχη είχαν αρχίσει τον χρόνο που ήταν πρώτος άρχων της Αθήνας— γιατί θεωρούσε ότι το μέρος ήταν εξαιρετικό με τα τρία φυσικά λιμάνια του και πίστευε ότι, έχοντας ναυτική δύναμη, η Αθήνα ήταν πια σε θέση ν᾽ αποκτήσει μεγάλη ισχύ. [1.93.4] Πρώτος, άλλωστε, τόλμησε να πει ότι έπρεπε στην θάλασσα ν᾽ αναζητήσει η Αθήνα την δύναμή της και πρώτος άρχισε να εργάζεται για να θεμελιώσει την δύναμη αυτή. [1.93.5] Το πάχος του τείχους του Πειραιά το έχτισαν κατά την συμβουλή του Θεμιστοκλή, όπως φαίνεται και σήμερα. Δύο άμαξες από εκείνες που έφερναν τις πέτρες μπορούσαν να διασταυρωθούν. Στο εσωτερικό της τοιχοδομής δεν έβαλαν ούτε λάσπη ούτε χαλίκι, αλλά μόνο μεγάλες, κανονικά πελεκημένες πέτρες συναρμοσμένες μεταξύ τους προς τα έξω με σίδερο και μολύβι. Το ύψος του τείχους έγινε τελικά το μισό εκείνου που είχε σχεδιάσει ο Θεμιστοκλής. [1.93.6] Η σκέψη του ήταν με το πάχος και το ύψος του τείχους ν᾽ αποθαρρύνει κάθε εχθρικό σχέδιο και να μπορούν λίγοι άνδρες, οι λιγότερο χρήσιμοι, να φυλάνε το τείχος, ενώ οι άλλοι θα επάνδρωναν το στόλο. [1.93.7] Όλη του την προσοχή την είχε στρέψει στον στόλο. Έβλεπε, νομίζω, ότι ήταν ευκολότερο για τους Πέρσες να έρχονται από την θάλασσα παρά από στεριά. Πίστευε πως ο Πειραιάς ήταν πολύ πιο χρήσιμος παρά η απάνω πόλη και πολλές φορές έλεγε στους Αθηναίους ότι, αν ποτέ νικηθούν στην στεριά, να κατέβουν στον Πειραιά από όπου, με τον στόλο τους, θα μπορούσαν ν᾽ αντισταθούν σ᾽ οποιονδήποτε. [1.93.8] Έτσι έχτισαν τα τείχη τους οι Αθηναίοι και κατασκεύασαν τα άλλα έργα τους αμέσως μετά την αποχώρηση των Μήδων.
[1.94.1] Η Σπάρτη είχε διορίσει τον Παυσανία του Κλεομβρότου αρχηγό των ελληνικών δυνάμεων. Είχε στις διαταγές του είκοσι πελοποννησιακά καράβια. Τον ακολουθούσαν τριάντα αθηναϊκά καράβια και στρατός από τους άλλους συμμάχους. [1.94.2] Έκαναν εκστρατεία στην Κύπρο όπου υπόταξαν το μεγαλύτερο μέρος του νησιού. Μετά πήγαν στο Βυζάντιο που το κρατούσαν πάντα οι Πέρσες και το κυρίεψαν ύστερα από πολιορκία, πάντα υπό την ηγεσία του Παυσανία.
[1.95.1] Ο βίαιος τρόπος του είχε αρχίσει να δυσαρεστεί τους Έλληνες και ιδιαίτερα τους Ίωνες και όσους άλλους είχαν πρόσφατα ελευθερωθεί από τον ζυγό του Βασιλέως. Πήγαιναν στους Αθηναίους και τους ζητούσαν να γίνουν εκείνοι αρχηγοί τους, αφού η καταγωγή τους ήταν κοινή, και να εμποδίζουν τον Παυσανία να ενεργεί αυθαίρετα. [1.95.2] Οι Αθηναίοι δέχτηκαν τις προτάσεις αυτές και πρόσεχαν να μην αφήσουν τον Παυσανία να κάνει ό,τι θέλει και να εκμεταλλεύονται κάθε περίσταση για να κανονίζουν τα ζητήματα προς το δικό τους συμφέρον. [1.95.3] Στο μεταξύ οι Λακεδαιμόνιοι ανακάλεσαν τον Παυσανία για να τον ανακρίνουν για όσα είχαν μάθει. Πολλά του καταμαρτυρούσαν οι Έλληνες που έφταναν στην Σπάρτη, γιατί συμπεριφερόταν περισσότερο σαν τύραννος παρά σαν στρατηγός. [1.95.4] Η ανάκλησή του έτυχε να γίνει την ίδια εποχή που οι άλλοι σύμμαχοι, εκτός από τους Πελοποννησίους, από μίσος προς τον Παυσανία, πήγαν με το μέρος των Αθηναίων. [1.95.5] Όταν έφτασε στη Σπάρτη, του καταλόγισαν ευθύνη για πράξεις εναντίον ιδιωτών, αλλά για την κύρια καταγγελία αθωώθηκε. Τον κατηγορούσαν ότι είχε προδοτικές σχέσεις με τους Πέρσες και σ᾽ αυτό δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία. [1.95.6] Δεν τον έστειλαν πάλι αρχηγό κι έστειλαν στην θέση του τον Δόρκη με μερικούς άλλους και με μικρή δύναμη, αλλά επειδή οι σύμμαχοι δεν ήθελαν πια να τους δεχτούν για αρχηγούς, γύρισαν πίσω. [1.95.7] Οι Λακεδαιμόνιοι δεν έστειλαν πια άλλους στρατηγούς από φόβο μη όσοι βγουν από την Σπάρτη διαφθαρούν, όπως έγινε με τον Παυσανία. Ήθελαν επίσης ν᾽ απαλλαγούν από τις ευθύνες του πολέμου εναντίον των Μήδων και θεωρούσαν ότι οι Αθηναίοι, που την εποχή εκείνη ήσαν φίλοι τους, ήσαν ικανοί ν᾽ αναλάβουν την αρχηγία.