[5.35.1] Το ίδιο καλοκαίρι οι Δίοι κυρίεψαν την Θυσσό στην χερσόνησο του Άθω, πολιτεία σύμμαχο των Αθηναίων. [5.35.2] Το καλοκαίρι αυτό οι Αθηναίοι και οι Πελοποννήσιοι επικοινωνούσαν ελεύθερα, αλλά αμέσως μετά τις σπονδές άρχισαν να δυσπιστούν ο ένας προς τον άλλον, γιατί δεν αποδίδαν τις πολιτείες που όριζε η συνθήκη. [5.35.3] Ο κλήρος είχε ορίσει ν᾽ αποδώσουν πρώτοι οι Λακεδαιμόνιοι την Αμφίπολη και τις άλλες πολιτείες, αλλά δεν τις αποδώσαν και δεν είχαν κατορθώσει να πείσουν τους συμμάχους τους της Θράκης, ούτε τους Βοιωτούς ούτε τους Κορινθίους να δεχτούν τους όρους ειρήνης, αν και έδιναν συνεχώς την υπόσχεση ότι θα ενωθούν με τους Αθηναίους για να εξαναγκάσουν όσους δυστροπούσαν. Όριζαν και προθεσμία —αλλά όχι με γραπτή συμφωνία— μετά την οποία όσες πολιτείες θα είχαν αρνηθεί να δεχτούν την συνθήκη θα θεωρούνταν κοινοί εχθροί. [5.35.4] Οι Αθηναίοι έβλεπαν ότι τίποτε απ᾽ αυτά δεν γινόταν και άρχισαν ν᾽ αμφιβάλλουν για την καλή πίστη των Λακεδαιμονίων. Γι᾽ αυτό δεν απόδωσαν την Πύλο την οποία ζητούσε η Σπάρτη και μετανοούσαν που είχαν αποδώσει τους αιχμαλώτους της Σφακτηρίας. Κρατούσαν και τις άλλες πολιτείες, έως ότου οι Λακεδαιμόνιοι εκτελέσουν τις υποχρεώσεις τους. [5.35.5] Οι Λακεδαιμόνιοι ισχυρίζονταν ότι είχαν κάνει ό,τι μπορούσαν. Είχαν αποδώσει τους Αθηναίους αιχμαλώτους, είχαν αποσύρει τον στρατό τους από την Θράκη και είχαν εκτελέσει ό,τι περνούσε από το χέρι τους. Ισχυρίστηκαν ότι δεν εξουσίαζαν την Αμφίπολη για να την αποδώσουν, ότι δοκίμαζαν να πείσουν τους Βοιωτούς και τους Κορινθίους να δεχτούν την συνθήκη ειρήνης, ν᾽ αποδώσουν το Πάνακτον και να επιτύχουν ν᾽ απελευθερωθούν όσοι Αθηναίοι αιχμάλωτοι ήσαν στα χέρια των Βοιωτών. [5.35.6] Απαιτούσαν να τους αποδοθεί η Πύλος ή τουλάχιστον ν᾽ αποσύρουν οι Αθηναίοι από εκεί τους Μεσσηνίους και τους είλωτες (όπως είχαν κάνει και αυτοί με τον στρατό τους στην Θράκη) και να φρουρούν το μέρος Αθηναίοι. [5.35.7] Μετά από πολλές και επίπονες διαπραγματεύσεις, έπεισαν τους Αθηναίους ν᾽ αποσύρουν από την Πύλο τους Μεσσηνίους και τους είλωτες και όσους είχαν αυτομολήσει από την Λακωνική. Οι Αθηναίοι τους εγκαταστήσαν στα Κράνια της Κεφαλληνίας. [5.35.8] Το καλοκαίρι, λοιπόν, εκείνο επικράτησε ησυχία και τα δύο μέρη επικοινωνούσαν μεταξύ τους ελεύθερα.
[5.36.1] Τον επόμενο χειμώνα —όταν έφοροι στην Σπάρτη ήσαν άλλοι από εκείνους που είχαν κάνει την ειρήνη και μερικοί μάλιστα από τους νέους εφόρους ήσαν αντίθετοι προς την συνθήκη— πήγαν στην Σπάρτη πρεσβείες από τις συμμαχικές πολιτείες. Ήσαν εκεί και πρεσβείες των Αθηναίων, των Βοιωτών και των Κορινθίων. Έγιναν πολλές συζητήσεις μεταξύ τους που δεν κατάληξαν σε τίποτε. Καθώς οι πρέσβεις της Κορίνθου και της Βοιωτίας ετοιμάζονταν να φύγουν, οι έφοροι Κλεόβουλος και Ξενάρης, οι οποίοι απ᾽ όλους περισσότερο ήθελαν να καταγγελθεί η συνθήκη, τους κάλεσαν σε ιδιωτικές συνομιλίες και τους έκαναν την σύσταση ν᾽ ακολουθούν όσο μπορούν κοινή πολιτική. Συμβούλεψαν τους Βοιωτούς να συμμαχήσουν πρώτα με το Άργος και μετά να το πείσουν να κάνει, και αυτό, κοινή συμμαχία με την Λακεδαίμονα. Αυτός θα ήταν ο καλύτερος τρόπος ν᾽ αποφύγουν οι Βοιωτοί να προσχωρήσουν στην συνθήκη ειρήνης, γιατί οι Λακεδαιμόνιοι προτιμούσαν να γίνουν φίλοι και σύμμαχοι με το Άργος, έστω κι αν κινδύνευαν να προκαλέσουν την εχθρότητα των Αθηναίων και την καταγγελία της συνθήκης. Θα ήξεραν, βέβαια, οι Βοιωτοί ότι οι Λακεδαιμόνιοι ήθελαν από πάντα να έχουν φιλικές σχέσεις με το Άργος ώστε να τους είναι ευκολότερο να κάνουν πόλεμο έξω από την Πελοπόννησο. [5.36.2] Ζήτησαν, όμως, από τους Βοιωτούς να παραδώσουν το Πάνακτον στους Λακεδαιμονίους, ώστε να δοκιμάσουν να το ανταλλάξουν με την Πύλο, οπότε θα μπορούσαν ευκολότερα να κηρύξουν τον πόλεμο στους Αθηναίους.
[5.37.1] Οι Βοιωτοί και οι Κορίνθιοι πρέσβεις που πήραν εντολή από τον Ξενάρη, τον Κλεόβουλο και τους άλλους Λακεδαιμονίους φίλους τους να μεταδώσουν αυτό το μήνυμα, ξεκίνησαν για την πατρίδα τους. [5.37.2] Δύο Αργείοι, που είχαν μεγάλα αξιώματα, τους περίμεναν στον δρόμο τους, συναντήθηκαν και τους μίλησαν, ελπίζοντας να τους πείσουν να γίνουν και οι Βοιωτοί σύμμαχοι του Άργους, όπως είχαν γίνει οι Κορίνθιοι, οι Ηλείοι και οι Μαντινείς. Θεωρούσαν ότι, αν πραγματοποιόταν το σχέδιό τους, τότε θα είχαν την ευχέρεια, ενεργώντας από κοινού, να κάνουν και πόλεμο και ειρήνη, αν ήθελαν, με τους Λακεδαιμονίους και μ᾽ οποιονδήποτε άλλον, αν ήταν ανάγκη. [5.37.3] Η πρόταση άρεσε στους Βοιωτούς πρέσβεις, γιατί έτυχε να συμπίπτει με τα όσα οι Λακεδαιμόνιοι φίλοι τους τους είχαν επιφορτίσει να πουν. Όταν οι δύο Αργείοι κατάλαβαν ότι οι Βοιωτοί ήσαν ευνοϊκοί, έφυγαν λέγοντας ότι θα στείλουν πρέσβεις στην Βοιωτία. [5.37.4] Οι Βοιωτοί έφτασαν στην πατρίδα τους και πληροφόρησαν τους Βοιωτάρχες για τις προτάσεις των Λακεδαιμονίων και των Αργείων. Οι Βοιωτάρχες ευχαριστήθηκαν πολύ κι ήσαν εξαιρετικά πρόθυμοι να δεχτούν τις προτάσεις, γιατί ήταν ευτυχής σύμπτωση οι φίλοι τους Λακεδαιμόνιοι να τους ζητούν ακριβώς τα ίδια που τους ζητούσαν οι Αργείοι. [5.37.5] Λίγο αργότερα έφτασαν πρέσβεις του Άργους με τις γνωστές προτάσεις. Οι Βοιωτάρχες τις δέχτηκαν και τους ξεπροβόδισαν, δίνοντας την υπόσχεση ότι θα στείλουν πρεσβεία στο Άργος για να διαπραγματευθούν συμμαχία.