Και δεν εβρέθηκε απ᾽ τις Χάριτες μακριά [στρ. β]
η δίκαιη πολιτεία του νησιού,
που γνώρισε των Αιακιδών τα λαμπρά κατορθώματα·
25τέλεια εξαρχής εστάθηκε η δόξα της.
Γιατί την ανυμνούν πολλοί που ανάθρεψε,
και νικηφόροι στους αγώνες αθλητές
και ήρωες απαράμιλλοι σ᾽ ορμητικούς πολέμους·

αλλά και οι κάτοικοί της ξεχωρίζουν. [αντ. β]
Δεν έχω, ωστόσο, τον καιρό για να χαρίσω
30στη λύρα και στις απαλές φωνές όλη τη μακριά ιστορία,
μήπως η χόρταση έρθει και φέρει ενόχληση.
Το χρέος μου για σένα, παλικάρι μου,
που τρέχει μπρος στα πόδια μου,
ο ύμνος ο σημερινός, χάρη στην τέχνη μου
φτερά ας βγάλει.

35Γιατί, στα χνάρια των αδερφών της μάνας σου πατώντας, [επωδ. β]
μήτε τον παλαιστή Θεόγνητο ντροπιάζεις,
που νίκησε στην Ολυμπία,
μήτε τον χεροδύναμο Κλειτόμαχο,
τον νικηφόρο στον Ισθμό·
και των Μειδυλιδών την πατρική γενιά δοξάζοντας,
τον μαντικό λόγο αληθινό τον βγάζεις,
που κάποτε είπε του Οικλέα ο γιος,
όταν στη Θήβα την εφτάπυλη μπροστά
40των αρχηγών είδε τα τέκνα με το κοντάρι ν᾽ αγωνίζονται,