[7.2.17] Ότι τους χρειαζόταν στ᾽ αλήθεια πολλή αντοχή για να μείνουν πιστοί στους φίλους τους είν᾽ ολοφάνερο: από τον καιρό που βρέθηκαν αποκομμένοι από τη σοδειά τους, αναγκάζονταν να συντηρηθούν είτε με αρπαγές από εχθρικά εδάφη είτε με αγορές από την Κόρινθο — κι ο δρόμος προς την αγορά ήταν γεμάτος κινδύνους, ο πορισμός των αναγκαίων χρημάτων δύσκολος, δύσκολη και η εξεύρεση μεταφορέων, προβληματική η εξεύρεση ανθρώπων που θα εγγυόνταν την ασφάλεια των υποζυγίων που θα ᾽καναν τη μεταφορά.
[7.2.18] Όταν βρέθηκαν σ᾽ απόγνωση, πέτυχαν να συνοδεύσει την εφοδιοπομπή τους ο Χάρης, και μόλις έφτασε στον Φλειούντα τον παρακάλεσαν να τους βοηθήσει να οδηγήσουν τους αμάχους τους ώς την Πελλήνη, όπου και τους άφησαν. Κατόπιν έκαναν τις αγορές τους, φόρτωσαν όσα υποζύγια μπόρεσαν και ξεκίνησαν νύχτα· ήξεραν ότι ο εχθρός θα τους έστηνε ενέδρα, έκριναν όμως προτιμότερο να δώσουν μάχη παρά να υποφέρουν στερήσεις.
[7.2.19] Μπροστά πήγαιναν οι Φλειάσιοι με τον Χάρητα· όταν απάντησαν τον εχθρό ρίχτηκαν ευθύς στη μάχη, παρακινώντας ο ένας τον άλλον στην επίθεση και φωνάζοντας συνάμα στον Χάρητα να τους βοηθήσει. Η νίκη στάθηκε δική τους κι ο εχθρός διώχτηκε από τον δρόμο· μ᾽ αυτόν τον τρόπο έφτασαν ανέπαφοι στην πόλη τους, και οι ίδιοι κι όσα μετέφεραν. Έπειτα, επειδή είχαν ξαγρυπνήσει τη νύχτα, κοιμήθηκαν ώς αργά την άλλη μέρα.
[7.2.20] Όταν σηκώθηκε ο Χάρης, παρουσιάστηκαν οι ιππείς κι οι πιο επίλεκτοι οπλίτες και του είπαν: «Στο χέρι σου είναι σήμερα, Χάρη, να πραγματοποιήσεις ένα λαμπρό κατόρθωμα: οι Σικυώνιοι οχυρώνουν μια τοποθεσία κοντά στα σύνορά μας, κι έχουν εκεί πολλούς χτίστες, αλλά όχι πολλούς οπλίτες. Θα τραβήξουμε λοιπόν μπροστά εμείς, οι ιππείς κι οι πιο γεροί οπλίτες, κι αν ακολουθήσεις εσύ με τους μισθοφόρους σου ίσως να βρεις την επιχείρηση τελειωμένη κιόλας – ίσως όμως κι η εμφάνισή σου να παίξει αποφασιστικό ρόλο, όπως στην Πελλήνη. Αν πάλι η πρότασή μας σου προκαλεί κάποιο δισταγμό, συμβουλέψου τους θεούς με μια θυσία· πιστεύουμε πως οι θεοί θα σε παρακινήσουν να το κάνεις αυτό, πιο πολύ ακόμα κι απ᾽ ό,τι εμείς. Ένα πράγμα πάντως πρέπει να ξέρεις, Χάρη — αν το κάνεις, θα ᾽χεις εξασφαλίσει μια βάση εναντίον του εχθρού, θα ᾽χεις σώσει μια φιλική πόλη, και θα κερδίσεις πολλή δόξα στην πατρίδα σου και μεγάλη φήμη ανάμεσα στους συμμάχους και τους εχθρούς».
[7.2.21] Ο Χάρης λοιπόν πείστηκε κι έκανε θυσία. Στο μεταξύ οι Φλειάσιοι ιππείς άρχισαν να φοράνε τους θώρακές τους και να περνούν τα χαλινάρια στ᾽ άλογα, ενώ οι οπλίτες έκαναν όσες ετοιμασίες συνηθίζουν οι πεζοί. Κατόπιν οπλίστηκαν και ξεκίνησαν για τον τόπο της θυσίας. Στον δρόμο απάντησαν τον Χάρητα και τον μάντη, που τους ανακοίνωσαν ότι τα σημάδια της θυσίας ήταν ευνοϊκά. «Αλλά περιμένετε», είπαν, «ερχόμαστε κι εμείς αμέσως». Πολύ γρήγορα έδωσε το σύνθημα ο κήρυκας, και γρήγορα πετάχτηκαν κι οι μισθοφόροι — σαν κάποιος θεός να κέντριζε τον ενθουσιασμό τους.
[7.2.22] Όταν ο Χάρης ξεκίνησε, το ιππικό και το πεζικό των Φλειασίων προπορεύονταν. Από την αρχή προχωρούσαν γοργά, κατόπιν τρέχοντας, και στο τέλος το ιππικό κάλπαζε μ᾽ όλη του την ταχύτητα, ενώ οι πεζοί έτρεχαν κι αυτοί όσο το δυνατόν γρηγορότερα διατηρώντας τον σχηματισμό τους· ο Χάρης τους ακολούθησε κι εκείνος βιαστικά.
Ήταν λίγο πριν από το ηλιοβασίλεμα. Την ώρα εκείνη, στο οχυρό, άλλοι από τους εχθρούς λούζονταν, άλλοι μαγείρευαν, άλλοι ζύμωναν κι άλλοι ετοίμαζαν τα στρώματά τους. [7.2.23] Μόλις είδαν τόσο ορμητική έφοδο τα ᾽χασαν και το ᾽βαλαν αμέσως στα πόδια, αφήνοντας όλα τους τα εφόδια στα χέρια των γενναίων εκείνων ανδρών. Τούτοι δείπνησαν μ᾽ αυτά και μ᾽ άλλα που είχαν έρθει από την πόλη τους· κατόπιν έκαναν σπονδές και τραγούδησαν παιάνες —καθώς ταίριαζε για την καλή τους τύχη— κι αφού τοποθέτησαν σκοπιές έπεσαν να κοιμηθούν.
Οι Κορίνθιοι πάλι, όταν ήρθε νύχτα αγγελιαφόρος και τους ανακοίνωσε τα γεγονότα της Θυαμίας, έκαναν μια πολύ φιλική χειρονομία: κήρυξαν επίταξη όλων των αμαξιών και των υποζυγίων, τα φόρτωσαν στάρι και τα οδήγησαν στον Φλειούντα· κι όσον καιρό χτιζόταν το οχυρό, έστελναν καθημερινώς εφοδιοπομπές.
[366 π.Χ]