ΒΑΤΡΑΧΟΜΥΟΜΑΧΙΑ

ΗΤΟΙ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΜΠΑΚΑΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΝΤΙΚΩΝ

Σ᾽ εσάς που θέλα κάμετε τον κόπο ν᾽ αναγνώστε,
και ή καλήν ή αχαμνή, μια γνώμη θέλα δώστε,
το λέει αυτός που ιστοράει, καθόλου δεν τον μέλλει·
ας κάμει την απόφαση καθένας, όπως θέλει.
5Καλό ειπεί, κακό ειπεί, τ᾽ αρέσει δεν τ᾽ αρέσει,
ο στιχουργός δεν έχασε, μήτ᾽ έχει να κερδαίσει·
γιατί δεν αφηκράστηκε, παρά την όρεξή του,
και το κοντύλι του έπιακε για ξάχλιαση δική του.
Ή τον παινέστε το λοιπόν, ή τον κατηγορήστε,
10σας είπε, να είστε ελεύθεροι, και κάμετ᾽ ό,τι ορίστε.
Μια χάρη θέλει μοναχά από την αφεντιά σας,
να μη τον αντραλέψετε με τα ζητήματά σας,
για να σας φέρει μαρτυριές σε ποιούς καιρούς και τόπους
τα ζώα γλώσσες έκρεναν σαν όλους τους ανθρώπους,
15και με ποιά χέρια ημπόρηγαν τα άρματα να πιάσουν,
και σαν κι εκείνους γνωστικά πολλές δουλειές να σιάσουν.
Αυτός με το κεφάλι του δεν τα ᾽χει εφευρεμένα,
αλλούθε τα δανείστηκε, κι απ᾽ άλλον συγγραμμένα.
Από ᾽ναν κάποιον ποιητή τα πήρε, ξαϊκουσμένον,
20στους αλλοτεσινούς καιρούς σε τέτοια προκομμένον,
που σ᾽ όσα κι αν εσύνθεσε παρόμοια παραμύθια,
ποτέ δεν παραστράτησε οχ τη σωστήν αλήθεια.
Και λέγει από ᾽ναν τα ήκουσε, που κείνος τα ᾽χε μάθει
απ᾽ άλλον, που τα διάβασε σε ποίημα, που χάθη·
25πως μια φορά εσυνέβηκε, πως κάποτ᾽ είχε λάχει
σε Ποντικούς ανάμεσα και σε Μπακάκους μάχη,
και πως σ᾽ αυτόν τον πόλεμο με τόση αξιάδα αντρίκεια
στους Μπακακάδες ήφεραν τρομάρα τα Ποντίκια,
οπού ολίγο κόντεψε να τους απαφανίσουν,
30κι από το πρόσωπο της γης τελείως να τους σβήσουν

Ω Μούσες που κοιτάζετε ψηλά οχ τον Ελικώνα,
και βλέπετε τον ίδρωτα και τον πολύ μου αγώνα,
μια αχτίνα ρίξτε σπλαχνική να με γιομώσει θάρρος,
να δυνηθώ ν᾽ αλαφρωθώ οχ το πολύ το βάρος.
35Δεν ψάλλω εδώ της Αθηνάς τα έργα και τη δόξα
ή του πανούργου Έρωτα τα φλογισμένα τόξα·
μόν᾽ τραγουδώ τον άπονο τον ταραχώδην Άρη,
που στα νεκρά κορμιά πατάει με πρόθυμο ποδάρι,
τις μάχες πάντα ορέγεται, τον κόσμο ανακατώνει,
40για να πληθαίνει ο πόλεμος, για ν᾽ αβγατάν οι φόνοι,
και μ᾽ απερίγραφτη ασπλαχνιά και μ᾽ άγρια σκληροσύνη
των ζωντανών τα αίματα ωσάν ποτάμι χύνει.
Καλοθελήτρες Μούσες μου, σ᾽ αυτήν την ιστορία,
αναθυμήστε μου καλά της μάχης την αιτία,
45και πώς σ᾽ αυτό το μάλωμα των Ποντικών το πλήθος
Γιγάντων δείχνει αποκοτιά, Γιγάντων δείχνει στήθος.