ΚΡΕ. Άκουσε, γέρο, εσείς όλοι απάνω σ᾽ ένανε, εμένα, σημαδεύετε
σαν σκοπευτές και δεν μου λείψανε από πάνω μου οι προφητείες.
Κοιτάτε σεις να βγάλετε λιανά, κουβαλάτε το ήλεκτρο απ᾽ τις Σάρδεις
όσο θέλετε και το ινδικό χρυσάφι,
εκείνον όμως σε τάφο δεν θα βάλετε.
1040Ούτε κι οι αετοί του Δία αν είθε τον αρπάξουν
να παν να τονε φάνε μπροστά στου Δία τον θρόνο,
ούτε από τέτοιο κρίμα δεν θα φοβηθώ ν᾽ αφήσω να τον θάψουν εκείνον.
Γιατί ξέρω καλά πως κανείς άνθρωπος δεν έχει δύναμη να προσβάλλει τους θεούς.
Ξεπέφτουν, γέρο Τειρεσία, κι οι πιο μεγάλοι απ᾽ τους θνητούς
και γίνονται κουρέλια ελεεινά σαν λεν αισχρά αντίς καλά για κέρδος.
ΤΕΙ. Κρίμα· δεν ξέρετε κανένας σας, δεν λέτε;
ΚΡΕ. Τί πράμα; τί το λες αυτό για όλους μας;
1050ΤΕΙΡ. Πως το καλύτερο χτήμα στον άνθρωπο είν᾽ ή φρόνηση.
ΚΡΕ. Όσο και η κουταμάρα, λέω εγώ, φέρνει βλάβη.
ΤΕΙ. Απ᾽ αυτή δα την αρρώστια εσύ είσαι γεμάτος.
ΚΡΕ. Δεν θέλω ν᾽ αντιμιλήσω άσχημα στον μάντη.
ΤΕΙ. Και μήπως δεν το κάνεις, σαν λες πως προφητεύω ψέματα;
ΚΡΕ. Όλο το σόι των προφητών αγαπάει τα λεφτά.
ΤΕΙ. Κι οι βασιλιάδες πάλε την αισχροκέρδεια.
ΚΡΕ. Ξέρεις πως αυτό που λες το λες στον άρχοντά σου;
ΤΕΙ. Το ξέρω, γιατί από μένα κρατάς δική σου αυτή την πόλη.
ΚΡΕ. Είσαι μάντης σοφός εσύ, αλλά το άδικο αγαπάς.
1060ΤΕΙ. Θα με κάνεις όσα έχ᾽ ακούνητα μες στην καρδιά μου να σου πω.
ΚΡΕ. Λέγε τα, μόνο για κέρδη μη μιλάς.
ΤΕΙ. Αυτό ίσαμε τα τώρα το ᾽κανα για χάρη σου.
ΚΡΕ. Να ξέρεις πως εμένα μ᾽ αυτά δεν με πουλάς.

ΚΡΕ. Γέρο, σ᾽ ετούτο το κορμί, όλοι σας, σαν τοξότες,
ρίχνετε τις σαγίτες σας, και δεν θενα γλιτώσω
κι ούτε κι από τη μαντική· μ᾽ από καιρό, το ξέρω,
με πούλησαν, με πρόδωσαν εμένα οι συγγενείς μου.
Κερδίζετε, μην ντρέπεστε, σα θέλετε αποχτάτε
τον ήλεχτρο τον Σαρδικό και το Ινδικό χρυσάφι·
όμως δεν θα τον κρύψετε εκείνονα σε τάφο,
1040ούτ᾽ αν του Δία οι αετοί θελήσουν να τον πιάσουν
και για τροφή τους να τον παν στον θρόνο του Κρονίδη,
ούτ᾽ έτσι δεν θα φοβηθώ μια τέτοιαν αμαρτία,
κι αυτόν δεν θα τον θάψετε! Γιατί καλά το ξέρω,
πως άνθρωπος δεν ημπορεί τους θεούς για να μολύνει.
Κι οι πιο επιτήδειοι απ᾽ τους θνητούς, ω γερο-Τειρεσία,
κάνουνε πέσιμο κακόν, όταν ξέρουν και λένε
λόγια που φέρνουνε ντροπή, μόνο για να κερδίσουν.
ΤΕΙ. Αλίμονο! Ποιός απ᾽ τους θνητούς άραγε να το ξέρει,
άραγε να φαντάζεται— ΚΡΕ. Τί μας αρχίζεις πάλι;
1050ΤΕΙ. πόσο από τ᾽ άλλα τ᾽ αγαθά πρωτεύει η φρονιμάδα;
ΚΡΕ. Όσο, νομίζω, απ᾽ τα κακά το να μην έχεις γνώση.
ΤΕΙ. Κι όμως εσύ γεννήθηκες με τέτοια μιαν αρρώστια!
ΚΡΕ. (Δαγκάνει τα χείλια του)
Μα με βρισιές στον μάντη εγώ δεν θέλω ν᾽ απαντήσω.
ΤΕΙ. Κι όμως με βρίζεις, όταν λες πως ψέματα μαντεύω.
ΚΡΕ. Γιατί τα χρήματα ποθεί των μάντηδων το γένος.
ΤΕΙ. Όμως οι τύραννοι αγαπούν τα ντροπιασμένα κέρδη.
ΚΡΕ. (με θυμό)
Σε βασιλιά το πώς μιλάς, άραγε το θυμάσαι;
ΤΕΙ. Ναι, που σε μένα το χρωστείς αν έσωσες τη Θήβα.
ΚΡΕ. Είσαι σοφός στη μαντική, αλλά δεν είσαι δίκιος.
1060ΤΕΙ. Θα μ᾽ αναγκάσεις να σου πω όσα βαστώ κρυμμένα.
ΚΡΕ. Φανέρωσ᾽ τα — μα μη μιλάς μονάχα για συφέρο.
ΤΕΙ. Ναι! για συφέρο εγώ μιλώ, αλλά για το δικό σου!
ΚΡΕ. Λέγε — μα ξέρε το καλά πως δεν θα με γελάσεις.