ΑΝΤ. Ούτε θα σε παρακαλούσα, μα ούτε
κι αν το ᾽θελες ακόμα θα δεχόμουν
70μ᾽ ευχαρίστηση εγώ τη σύμπραξή σου·
μείνε με τις ιδέες σου εσύ, μα εκείνον
θα θάψω εγώ· γλυκός για μένα θα ᾽ναι,
σαν θα το κάμω, ο θάνατος· μαζί του,
σ᾽ αγαπημένον πλάι αγαπημένη
θα κείτομαι, για τ᾽ άγιο αυτό μου κρίμα·
γιατ᾽ είν᾽ ο χρόνος πιο πολύς που πρέπει
στους κάτω πάρα στους εδώ ν᾽ αρέσω,
αφού με κείνους θα ᾽μαι αιώνια· εσύ
μπορείς, αν θέλεις, να περιφρονείς
τα τίμια των θεών. ΙΣΜ. Εγώ καθόλου
δεν τα περιφρονώ, μα και δε βλέπω,
πώς ενάντια μπορώ να πάω στην πόλη.
80ΑΝΤ. Φέρν᾽ εσύ αυτές τις πρόφασες, μα εγώ
να σκάψω τάφο του ακριβού αδερφού μου
πηγαίνω. ΙΣΜ. Ω δυστυχία, τί φόβο πὄχω
για σένα. ΑΝΤ. Ησύχασε και μη φοβάσαι
για μένα, τη δικιά σου να φροντίσεις
ζωή να εξασφαλίσεις. ΙΣΜ. Κοίτα καν
μην πας κι άλλου το πεις, μα κράτα
κρυφό το σχέδιό σου, και ᾽γώ το ίδιο.
ΑΝΤ. Σκοτιά μου! πρόδωσέ το· πιο θα μού εισαι
εχθρή αν σωπάσεις, παρ᾽ αν το κηρύξεις
σ᾽ όλον τον κόσμο. ΙΣΜ. Έχεις καρδιά θερμή
για πράματα ψυχρά. ΑΝΤ. Φτάνει που ξέρω
πως σε κείνους που πρέπει θεν᾽ αρέσω.
ΙΣΜ. Ανίσως και πετύχεις· μα ζητάς
90τ᾽ αδύνατα. ΑΝΤ. Λοιπόν μόνο αν δε θα ᾽χω
δύναμη πια, τότε κι εγώ θα πάψω.
ΙΣΜ. Μα κι απαρχής να κυνηγά δεν πρέπει
τ᾽ αδύνατα κανείς. ΑΝΤ. Αν μιλάς έτσι,
και το μίσος θενά ᾽χεις το δικό μου
και μισημένη απ᾽ τον νεκρό θενά εισαι
πλάι του, σαν πεθάνεις, με το δίκιο.
Μ᾽ άφησ᾽ κι εμέ και την ανεμυαλιά μου
το κακό αυτό να πάθομε· γιατί, όχι,
δεν έχω τέτοιο τίποτα να πάθω
που εγώ να μην πεθάνω τιμημένα.
ΙΣΜ. Αφού έτσι κρίνεις, πήγαινε· μα ξέρε
πως δίχως νου πηγαίνεις, όμως βέβαια
μ᾽ αγάπη αληθινή στους φίλους φίλη.
|