ΧΟΡ. Μα γι᾽ αυτά που ζητάς, νά τον στην ώρα
ο Κρέοντας φτάνει, που θ᾽ αποφασίσει
και θα πράξει, γιατ᾽ αυτός έχει μείνει,
αντίς για σε, μόνος φρουρός της χώρας.
ΟΙΔ. Αχ και τί τάχα θα του πούμε τώρα;
1420ποιά πίστη, με τα δίκια του, να δείξει
σε μένα; γιατί εγώ τόσο άδικος
εδείχτηκα πρωτύτερα μαζί του.
ΚΡΕ. Δεν ήρθα περιγελαστής σου, Οιδίπου,
ή παλιές σου αδικίες να σου ονειδίσω.
Μα εσείς, αν δεν τους έχετε καθόλου
σε ντροπή τους ανθρώπους, σεβαστείτε
τουλάχιστο την πανταθρόφα φλόγα
του Ήλιου του Βασιλιά, που ασκέπαστο έτσι
τέτοιο μόλυσμα δείχνετε μπροστά του,
που μήτε η γη, μήτ᾽ η θεοτικιά βροχή,
μήτε το φως μπορούν να το δεχτούνε.
Μα γρήγορα οδηγήσετέ τον μέσα
στο παλάτι, γιατί μόνο οι δικοί του
1430έχουν ευσέβειας χρέος και να βλέπουν
και ν᾽ ακούν συγγενείς συφοριασμένους.
ΟΙΔ. Στους θεούς σε ξορκίζω, αφού απ᾽ το φόβο
μ᾽ έβγαλες πού ειχα κι έρχεσαι με τέτοια
καλοσύνη για μένα τον πιο άθλιο
απ᾽ τους ανθρώπους, άκου μου για κάτι
που για σένα ζητώ κι όχι για μένα.
ΚΡΕ. Και τί ᾽ν᾽ αυτό που τόση έχεις λαχτάρα;
ΟΙΔ. Ρίξε με, όσο πιο πριν, έξω απ᾽ τη χώρα,
σε μέρος που να μη βρεθεί κανένας
με τ᾽ όνομά μου να με χαιρετήσει.
ΚΡΕ. Θα το ᾽κανα, βεβαιώσου το, αν δεν ήταν
ανάγκη να ρωτούσα το Θεό πρώτα.
1440ΟΙΔ. Μα εκείνος καθαρά το ᾽χει δηλώσει,
να εξοντωθεί ο ανόσιος πατροκτόνος.
ΚΡΕ. Αυτό ᾽ναι η αλήθεια, μα όμως στην ανάγκη
που φτάσαμε, καλύτερο είναι πάντα
να ξέρουμε πιο βέβαια τί πρέπει.
ΟΙΔ. Έτσι λοιπόν για έναν άθλιο εμένα,
το Θεό θα ρωτήσετε; ΚΡΕ. Γιατ᾽ έτσι
και συ τώρα θα δώσεις στο Θεό πίστη.

ΧΟΡ. Για όσα ζητάς, ο Κρέοντας γνώμη ας δώσει
κι οδηγία, που ήρθε στην ώρα. Αυτός μόνος
φρουρός της χώρας μένει, αντί για σένα.
ΟΙΔ. Αλί, τί λόγια να του πω; Τί πίστη
1420να ελπίσω πως μπορεί σ᾽ εμέ πια να ᾽χει,
που τόσο άδικος φάνηκα μαζί του;
ΚΡΕ. Δεν ήρθα να γελάσω μ᾽ εσέ, Οιδίπου,
ή σφάλματα παλιά να σου χτυπήσω.
Μα εσείς, αν σεβασμό για τους ανθρώπους
δε νιώθετε, ντραπείτε του άρχοντα Ήλιου
τη ζωοδότρα τη φλόγα, τέτοια φρίκη
σα δείχνεται έτσι γυμνή, που ούτε στ᾽ άγια
νερά, ή στη γη, ή στο φως καλόδεχτη είναι.
Γοργά πάρτε τον μέσα στο παλάτι.
1430Οι σπιτικοί ευλαβικό χρέος, να βλέπουν,
ν᾽ ακούν τους πόνους των δικών τους, έχουν.
ΟΙΔ. Σα μου έβγαλες το φόβο, που ήρθες έτσι
με αγνούς σκοπούς σε άθλιο άντρα, άκου ένα λόγο,
για δικό σου καλό, όχι για δικό μου.
ΚΡΕ. Και ποιά χάρη από μέ γυρεύεις να ᾽χεις;
ΟΙΔ. Γοργά διώξε με δώθε, κάπου, όπου ούτε
ψυχή να μη με βρει να μου μιλήσει.
ΚΡΕ. Θα το έκανα αυτό, ξέρε, αν χρέος δεν είχα
να μάθω πρώτα του Θεού τη γνώμη.
1440ΟΙΔ. Μα φανερά ο χρησμός του, ν᾽ αφανίστε
τον πατροχτόνο, είπε, εμέ, τον ανόσιο.
ΚΡΕ. Τα είπε αυτά· μα έτσι, καθώς ήρθαν όλα,
κάλλιο να μάθω τί πρέπει να γίνει.
ΟΙΔ. Χρησμό για μέ τον άθλιο θα ζητήστε;
ΚΡΕ. Θα έχεις πίστη εσύ τώρα στα θεία λόγια.