ΚΟΜΜΟΣ
ΧΟΡ. Ω θέαμα θλιβερό να το βλέπουνε μάτια,
ω απ᾽ όλες π᾽ αντίκρισα εγώ
πιο φριχτή συφορά·
1300ποιά μανία σε χτύπησε, ταλαίπωρε,
ποιός δαίμονας έπεσε απάνω
στην τρισάμοιρη μοίρα σου
με πήδημα πιο μεγαλύτερο
κι απ᾽ τα πιο μεγαλύτερα;
Αλίμονο, αλίμονο, δύστυχε,
μα ούτε να στρέψω μπορώ να σε ιδώ,
αν και θέλω πολλά να ρωτήσω,
να μάθω πολλά, να κοιτάξω πολλά,
τέτοια φρίκη μου κάνεις.
ΟΙΔ. Οϊμέν᾽ οϊμέ, συφορά μου,
πού με φέρνει το βήμα μου,
1310πού σκορπάει η φωνή μου και πάει,
πού με βύθισες, μαύρη μου μοίρα;
ΧΟΡ. Σε φοβερό κι ανάκουστο κι αθώρητο κακό.
ΟΙΔ. Ω σύννεφο κατάρατο
της σκοτεινιάς, ανείπωτα
πυκνοζωσμένο γύρω μου,
ανεμοκακοσκόρπιστο.
Αλίμονο και πάλι ξαν᾽ αλίμονο,
με περονιάζουν τί κεντριά,
των πόνω μου μαζί η φωτιά
κι η θύμηση απ᾽ τα κρίματά μου.
ΧΟΡ. Θάμα δεν είναι μες σε τέτοια πάθη
1320διπλά να κλαις, διπλά μαρτύρια να ᾽χεις.
ΟΙΔ. Ω φίλε, εσύ ᾽σαι ο μόνος που
μου μένεις παραστάτης μου,
που ακόμα υπομονεύεσαι
να με φροντίζεις τον τυφλό.
Και δε λαθεύομαι, γιατί
και μες στη σκοτεινιά μου
σ᾽ αναγνωρίζω καν απ᾽ τη φωνή.
ΧΟΡ. Πώς βάσταξες, κακόπραγε, να σβήσεις
τις όψες σου έτσι; ποιός θεός σ᾽ έχει σπρώξει;

ΧΟΡ. Ω θέαμα φριχτό σπαραγμού,
ω φριχτότερο απ᾽ όλα όσα ως τώρα
είδα εγώ. Ποιά μανία σε άρπαξε, έρμε;
1300Ποιός δαίμονας στέλνει
καινούργια κι αφάνταστα πάθη
στη μαύρη σου μοίρα;
Αλί σου, βαριόμοιρε.
Δεν μπορώ μήτε, οϊμέ, να σε ιδώ, και ποθούσα
να μάθω πολλά, και πολλά να σου ειπώ,
πολλά να ρωτούσα.
Τόση φρίκη μού φέρνεις.

ΟΙΔ. Αλί, αλί μου, οϊμέ, οϊμένα, του μαύρου!
πού με φέρνει το βήμα μου, πού
1310σκορπά στον αγέρα η φωνή μου;
Ω! πού μ᾽ έριξες, μοίρα!
ΧΟΡ. Σε συφορά ανάκουστη, αθώρητη, άγρια.

ΟΙΔ. Ω! σκοτεινιάς
σύννεφο άπειρο, μαύρο, βαρύ, που με πνίγει
κυλισμένο απ᾽ ανέμους κακούς.
Αλί,
αλί και πάλε· πώς ο πόνος με τρυπά
της πληγής μου, κι η θύμηση, αχ! της συφοράς!
ΧΟΡ. Νιώθω, σε τέτοιες συφορές, πως θα ᾽ναι
1320διπλό το πένθος, διπλό το κακό σου.

ΟΙΔ. Αχ, φίλε μου,
συ απόμεινες πιστός σύντροφος μου, κι ακόμα
με νοιάζεσαι εμέ τον τυφλό.
Οϊμέ!
Σε νιώθω, όσο αν με σκέπει σκότος, τη φωνή
τη δική σου όμως ξεχωρίζω καθαρά.
ΧΟΡ. Τί έχεις κάνει; πώς μπόρεσες το φως σου
να σβήσεις; ποιός θεός σ᾽ έσπρωξε, μαύρε;