ΧΟΡ. Και μας φόβο μάς δίνουν, βασιλιά μας,
αυτά που λες· μα ως να τα καλομάθεις
απ᾽ τον ίδιο το μάρτυρα, έχ᾽ ελπίδα.
ΟΙΔ. Κι αλήθεια, τόση ελπίδα πια μου μένει,
να περιμένω αυτό το βοσκό μόνο.
ΙΟΚ. Κι όταν φανεί, ποιό ᾽ναι το θάρρος πὄχεις;
ΟΙΔ. Εγώ θα στο εξηγήσω· αν θα βρεθεί
να λέει τα ίδια με σένα, τότε, βέβαια
840θενά ᾽χω από τη συφορά ξεφύγει.
ΙΟΚ. Και τί περίσσιο μ᾽ άκουσες να λέγω;
ΟΙΔ. Έλεγες πως αυτός διηγόνταν ότι
το Λάιο σκότωσαν ληστές· λοιπόν
αν τον ίδιο αριθμό θα λέει ακόμα,
δεν εσκότωσα εγώ, γιατί δεν είναι
ο ένας με τους πολλούς βέβαια το ίδιο·
μα αν ένα πει, ένα μόνο στρατοκόπο,
τότε πια φανερά βαραίνει εμένα
η πράξη. ΙΟΚ. Μα, έτσ᾽ είπε, πίστεψέ μου,
κι ούτε μπορεί πια να το πάρει πίσω,
850γιατί τ᾽ άκουσαν όλοι, όχι εγώ μόνο.
Μ᾽ αν κι απ᾽ ό,τι ᾽πε πριν τα στρίψει τώρα,
ποτέ δε θ᾽ αποδείξει πως ο φόνος
του Λάιου σύμφωνα έγινε μ᾽ εκείνον
το χρησμό του Θεού, μια που ο Λοξίας
καθαρά το ᾽πε, πως θα σκοτωνότουν
απ᾽ το παιδί που εγώ θα του γεννούσα·
μα εκείνο το δυστυχισμένο πλάσμα
καθόλου δεν τον σκότωσε, μα το ίδιο
πήγε χαμένο πριν· γι᾽ αυτό κι εγώ, όσο
για μαντείες, ποτέ πια δε θα στρέψω
τα μάτια μου ούτε δώθε, ούτε κείθε.
ΟΙΔ. Κι έχεις δίκιο· μα στείλε κάποιον
860να φέρει το δούλο και μη αμελήσεις.
ΙΟΚ. Αμέσως στέλλω, μα έλ᾽ ας πάμε μέσα,
κι εγώ ό,τι εσένα ευχαριστεί θα κάμω.

ΧΟΡ. Τρομαχτικά για μας αυτά, άρχοντα, είναι·
μα ώσπου ν᾽ ακούσεις το βοσκό, έχε ελπίδα.
ΟΙΔ. Κι αλήθεια τόση ελπίδα μού απομένει
μονάχα, να προσμένω αυτόν τον άντρα.
ΙΟΚ. Κι άμα μιλήσει, τί ζητάς να κάνεις;
ΟΙΔ. Άκου· αν τύχει και πει τα ίδια μ᾽ εσένα,
840τότες εγώ τη συφορά ξεφεύγω.
ΙΟΚ. Και τί από με ξεχωριστό έχεις μάθει;
ΟΙΔ. Είπε αυτός, έλεες, πως ληστές σκοτώσαν
το Λάιο. Αν ξαναπεί λοιπόν παρόμοιο
τώρα αριθμό, φονιάς εγώ δεν είμαι.
Γιατί ένας και πολλοί δεν είναι το ίδιο.
Μα αν μόνο ένας διαβάτης ήταν, τότε
καθαρά πια βαραίνει εμένα ο φόνος.
ΙΟΚ. Ησύχασε, και τα είπε έτσι. Ούτε πίσω
πια τα λόγια του αυτός μπορεί να πάρει,
850που τ᾽ άκουσε όλη η χώρα, όχι εγώ μόνο.
Κι αν κάτι αλλάξει, πάλι δε θα δείξει
με τους χρησμούς το φόνο αρμονισμένο
ποτέ, γιατί ο Λοξίας είπε στο Λάιο
πως δικό μου παιδί θα τον σκοτώσει.
Κι όμως εκείνο το άμοιρο φονιάς του
δε γίνηκε, μα πέθανε αυτό πρώτα.
Κι έτσι για προφητείες, ούτε τώρα, ούτε
ποτέ πια δε χαλώ εγώ την καρδιά μου.
ΟΙΔ. Σωστά κρίνεις. Ωστόσο μην ξεχάσεις
860να στείλεις κάποιον, το βοσκό να φέρει.
ΙΟΚ. Γοργά θα στείλω· μα ας μπούμε στο σπίτι·
ό,τι ευχάριστο σου είναι, αυτό θα κάνω.