ΗΛΕ. Απροσδόκητο τίποτα δεν είπες·
το γνώριζα καλά πως θ᾽ απορρίψεις
την πρότασή μου. Πρέπει λοιπόν μόνη
και μ᾽ αυτό μου το χέρι να το κάμω,
1020γιατί δε θα τ᾽ αφήσω βέβαια έτσι.
ΧΡΥ. Αλίμονο!
άμποτε να ᾽χες τέτοια γνώμη κι όταν
σκότωναν τον πατέρα μας, γιατί όλα
θα τα τέλειωνες. ΗΛΕ. Μά ημουν από τη φύση
πάντα μου τέτοια, μόνο ο νους δεν είχε
τη δύναμη. ΧΡΥ. Προσπάθησε με κείνο
το νου να μένεις σ᾽ όλη τη ζωή σου.
ΗΛΕ. Σα να μην το ᾽χεις όρεξη να βοηθήσεις
δίνεις αυτές τις συμβουλές. ΧΡΥ. Γιατί όποιος
κακό επιχειριστεί, επόμενο είναι
κακό να πάθει. ΗΛΕ. Σου ζηλεύω, αλήθεια,
τη φρόνηση, μα στη δειλία σου φρίττω.
ΧΡΥ. Το ίδιο θα το ᾽χω κι όταν θα σ᾽ ακούω
να μ᾽ επαινείς. ΗΛΕ. Αυτό δεν είναι φόβος
ποτέ, τουλάχιστο από με, να πάθεις.
ΧΡΥ. Καιρός πολύς είναι μπροστά να κρίνει
1030ποιός έχει δίκιο. ΗΛΕ. Πήγαινε, από σένα
καμιά δεν έχω ωφέλεια. ΧΡΥ. Θενά ᾽χες·
μα εσύ δεν είναι τίποτα να μάθεις.
ΗΛΕ. Τρέχα να καταγγείλεις όλα που είπα
στη μάνα σου. ΧΡΥ. Μα και δε σου ᾽χω πάλι
τέτοιο μίσος εγώ. ΗΛΕ. Νάθε το νιώσεις
τουλάχιστο σε τί ατιμία με φέρνεις.
ΧΡΥ. Καθόλου σε ατιμία· τον εαυτό σου
να σε φέρω ζητώ. ΗΛΕ. Ώστε το δικό σου
το δίκιο πρέπει εγώ ν᾽ ακολουθήσω;
ΧΡΥ. Όταν σκέπτεσαι ορθά, εμείς εσένα
θ᾽ ακολουθήσομε αρχηγό. ΗΛΕ. Τί κρίμα,
ενώ μιλείς τόσο όμορφα, στην πράξη
να πέφτεις έξω. ΧΡΥ. Ορθά χαραχτηρίζεις
1040αυτό που εσύ παθαίνεις ίσα-ίσα.
ΗΛΕ. Τί; Μήπως βρίσκεις όχι δίκαια αυτά
που σου προτείνω; ΧΡΥ. Υπάρχουν περιστάσεις
που φέρνει βλάβη κι η δικαιοσύνη.
ΗΛΕ. Μ᾽ αυτούς δε θέλω εγώ να ζω τους νόμους.
ΧΡΥ. Θα θυμηθείς τα λόγια μου, αν το κάμεις.
ΗΛΕ. Θα το κάμω και δε θα με τρομάξεις.
ΧΡΥ. Λοιπόν αλήθεια; ουδέ θ᾽ αλλάξεις γνώμη;
ΗΛΕ. Όχι, γιατί δε μου είναι τίποτ᾽ άλλο
πιο μισητό απ᾽ την άναντρη τη γνώμη.
ΧΡΥ. Φαίνεται ο νους σου τίποτα δεν παίρνει
απ᾽ όσα σου είπα. ΗΛΕ. Την απόφασή μου
από καιρό κι όχι από χθες την πήρα.
ΧΡΥ. Λοιπόν πηγαίνω, αφού ούτε συ να εγκρίνεις
1050τα λόγια μου μπορείς, ούτε τους τρόπους
τους δικούς σου κι εγώ. ΗΛΕ. Σύρε· ποτέ πια
δε θα ζητήσω νά ᾽ρθω εγώ μαζί σου
σε καμιάν επαφή, μ᾽ όση και να ᾽χες
λαχτάρα εσύ· γιατ᾽ είναι ανοησία
μεγάλη και να δοκιμάζεις μόνο
τ᾽ αδύνατα. ΧΡΥ. Μ᾽ αν σου περνά απ᾽ το νου σου
πως έχεις δίκιο, την ιδέα σου να ᾽χεις·
κι όταν σε λίγο θα ᾽χεις πέσει μέσα
στη συφορά, θα θυμηθείς και μένα.