860ΕΥΡ. Έτοιμος είμ᾽ εγώ και δε δειλιάζω
να δώσω δαγκωνιές ή, αν θέλει τούτος,
να πρωτοπάρω, πάνω στους διαλόγους,
στις μελωδίες, στης τραγωδίας τα νεύρα,
και για Αίολο και Μελέαγρο και Πηλέα,
και για τον Τήλεφό μου πάνω απ᾽ όλα.
ΔΙΟ. Αισχύλε, εσύ τί σκέφτεσαι να κάμεις;
ΑΙΣ. Αγώνα εγώ δε θα ᾽θελα στον Άδη·
είναι άνισος για μας τους δυο. ΔΙΟ. Γιατί;
ΑΙΣ. Δεν πέθανε μαζί μου η ποίησή μου,
ενώ η δική του πέθανε μαζί του,
ώστε πολλά θα ᾽χει να λέει· ωστόσο,
870αφού σου αρέσει, ανάγκη να το κάμω.
ΔΙΟ. Λοιπόν φωτιά ας μου φέρουν και λιβάνι,
για να δεηθώ, ο αγώνας πριν αρχίσει,
με σκέψη φωτισμένη να τον κρίνω.
Στο Χορό.
Εσείς τραγούδι πέστε για τις Μούσες.

ΧΟΡ. Ω εσείς, του Δία οι εννιά θυγατέρες, ω πάναγνες Μούσες,
που από ψηλά το λεπτό
κι έξυπνο βλέπετε πνεύμα ποιητών, σμιλευτών
αποφθεγμάτων, σε μάχη ο αντίλογος όταν τους ρίξει
και σε λοξούς βαθυστόχαστους γύρους,
Μούσες, ελάτε να δείτε με πόση
880δύναμη βρίσκουν εκφράσεις και στίχων πριονίδια
στόματα που είναι κανείς να τα τρέμει.
Τώρα θ᾽ αρχίσει ο μεγάλος αγώνας της τέχνης.

ΔΙΟ. Πείτε κι εσείς μια ευχή πριν απ᾽ τους στίχους.
ΑΙΣ. Δήμητρα εσύ, που έχεις το νου μου θρέψει,
των μυστηρίων σου άξιος κάμε να είμαι.
ΔΙΟ., στον Ευριπίδη.
Ρίξε κι εσύ λιβάνι. ΕΥΡ. Ξέρεις, άλλους
εγώ θεούς καλώ στις προσευχές μου.
890ΔΙΟ. Ιδιαίτερους και νιόκοπους; ΕΥΡ. Ναι, βέβαια.
ΔΙΟ. Ε, στους δικούς σου θεούς μια δέηση κάμε.
ΕΥΡ. Ω Αιθέρα εσύ, που ᾽σαι η τροφή μου, ω Γλώσσα
ροδάνι, κι ω Ξυπνάδα εσύ, κι ω Μύτη
οσφραντική, τους στίχους που θ᾽ αδράξω
βοηθήστε με γερά να ξετινάξω.