ΠΙΣ. Τα τραγούδια κι οι ύμνοι μεγάλη μου δώσαν χαρά·
τα καλά σας τα λόγια μ᾽ ευφραίνουν βαθιά.
Μα να υμνήσετε θέλω κι αυτές τις βροντές
που τραντάζουν τη γη
και του Δία τη φλογάτη αστραπή
και μαζί τον αψύ τρομερό κεραυνό
που φλογίζει και καίει.

ΧΟΡ. Ω εσύ τρανό της αστραπής, ολόχρυσο εσύ φέγγος,
πυραχτωμένε κεραυνέ, θεϊκό του Δία πελέκι,
1750κι εσείς γεννήτρες της βροχής, βροντές μας κοσμοσείστρες,
τώρα μ᾽ εσάς ο αφέντης μας, μ᾽ εσάς τη γη τραντάζει·
νίκησε αυτός, στα χέρια του των όλων η εξουσία,
δικιά του και η ομόθρονη του Δία, η Βασιλεία,.
Ω χαρές, Υμέναιε ω!

ΠΙΣ. Νύφη ακλουθάτε και γαμπρό,
ω εσείς συντρόφοι φτερωτοί,
εκεί στου Δία την απλωσιά,
στην κλίνη μας τη νυφική.
Το χέρι σου άπλωσε, καλή,
1760και πιάσε με έτσι απ᾽ τα φτερά
και χόρευε μ᾽ εμέ· ελαφρά
θα σε σηκώνω εγώ ψηλά.
Φεύγουν χορεύοντας, ενώ τους ακολουθεί ο Χορός, χορεύοντας κι αυτός και τραγουδώντας.
ΧΟΡ. Ω λαλαλά λαλά λαλά!
Χαίρε, μεγάλε νικητή
και πρώτε απ᾽ όλους τους θεούς.