Αμέσως έπειτ᾽ από την αναχώρηση του χρησμολόγου παρουσιάζεται ο γεωμέτρης Μέτωνας, κρατώντας χάρακες, διαβήτες και άλλα γεωμετρικά όργανα· φορεί κοθόρνους.
ΜΕΤΩΝΑΣ
Ήρθα σ᾽ εσάς... ΠΙΣ. (μέσα του.) Άλλος μπελάς και τούτος.
Δυνατά.
Να κάμεις τί; Ποιός ο σκοπός κι ο λόγος
του ταξιδιού; Κι ο κόθορνος τί θέλει;
ΜΕΤ. Να γεωμετρήσω θέλω τον αέρα
και να σας τον χωρίσω στρέμμα στρέμμα.
ΠΙΣ. Για τ᾽ όνομα των θεών· κι εσύ ποιός είσαι;
ΜΕΤ. Εγώ ποιός είμαι; Ο Μέτωνας· η Ελλάδα
κι ο... Κολωνός με ξέρουν. ΠΙΣ. Τί ᾽ναι τούτα
1000που ᾽χεις στα χέρια; ΜΕΤ. Χάρακες του αέρα.
Γιατί ο αέρας είναι ως σύνολο όμοιος
στο σχήμα μ᾽ ένα φούρνο. Εγώ, από πάνω
θα βάλω τον καμπύλο χάρακά μου,
ένα διαβήτη μέσα του θα θέσω...
Καταλαβαίνεις; ΠΙΣ. Δεν καταλαβαίνω.
ΜΕΤ. και θα μετρήσω μ᾽ ένα χάρακα ίσιο
που θα εφαρμόσω, κι έτσι θα σου γίνει
τετράγωνος ο κύκλος, και στη μέση
θα ᾽ναι αγορά, κι εκεί ακριβώς στο κέντρο
θα φέρνουν ίσιοι δρόμοι· θα ᾽ναι ως άστρο
που, ενώ είναι κυκλικό, οι ακτίνες λάμπουν
ίσιες παντού. ΠΙΣ. Σωστός Θαλής, ο κύριος.
1010Μέτωνα... ΜΕΤ. Ναι... ΠΙΣ. Σε συμπαθώ, να ξέρεις·
τραβήξου από το δρόμο, για καλό σου.
ΜΕΤ. Ποιός κίνδυνος;... ΠΙΣ. Κι εδώ, όπως και στη Σπάρτη,
διώχνουνε ξένους, κάποια ταραχή ᾽ναι...
Στην πόλη πέφτει ξύλο. ΜΕΤ. Κίνημα είναι;
ΠΙΣ. Καθόλου. ΜΕΤ. Τότε, πώς; ΠΙΣ. Ομόφωνη είναι
η απόφαση να δέρνουν τους αγύρτες.
ΜΕΤ. Λοιπόν, να φεύγω. ΠΙΣ. Ναι· δεν ξέρω κιόλας
αν θα προφτάσεις· οι ξυλιές κοντά είναι.
Τον χτυπά.
ΜΕΤ. Οχ οχ οχ οχ! ΠΙΣ. Σου το ᾽χα πει, καημένε.
1020Μπρος! Τρέξε αλλού, τα μέτρα σου να λάβεις.