Επιστρέφει ο Πισθέταιρος· τον συνοδεύουν ένας ιερέας με το βοηθό του, οι δυο δούλοι κρατώντας ένα τραγί και σύνεργα θυσίας, και ένας αυλητής ντυμένος κόρακας· ο αυλητής παίζει δυο αυλούς, που τους συγκρατεί ένα λουρί.
ΠΙΣ., στον αυλητή.
Βρε πάψε να φυσάς. Άλλο και τούτο!
860Πολλά παράξενα είδα στη ζωή μου,
καπιστρωμένο κόρακα δεν είδα.
Ιερέα, θυσία στους νέους θεούς να κάμεις.
Ο ΙΕΡΕΑΣ
Θα κάμω. Αλλά το κάνιστρο ποιός το ᾽χει;
Επίσημα.
870Δεηθείτε στην Εστία την πουλερική, και στον Περδικογέρακα τον προστάτη της εστίας, και στα Ολύμπια Πετούμενα όλα, αρσενικά και θηλυκά...
ΠΙΣ. Γέρακα του Σουνίου, σε προσκυνώ,
σε προσκυνώ, Πελαργικέ μου αφέντη.
ΙΕΡ. και στον Κύκνο των Δελφών και της Δήλου, και στη Λητώ την Ορτυκομάνα, και στην Άρτεμη την Καρδερίνα...
ΠΙΣ. Όχι πια Κολαινίδα· Καρδερίνα.
ΙΕΡ. και στον Μπούφο το θεό της εξυπνάδας, και στη μεγάλη Στρουθοκαμήλα μάνα θεών και ανθρώπων...
ΠΙΣ. Κυβέλη, θεά Στρουθοκαμήλα, χαίρε.
ΙΕΡ. να δίνουν στους Νεφελοκοκκυγιώτες υγεία και σωτηρία, σ᾽ αυτούς και τους Χιώτες...
880ΠΙΣ. Μου αρέσει που παντού κολλούν οι Χιώτες.
ΙΕΡ. και στους πετούμενους ήρωες και στων ηρώων τα παιδιά, στον κοκκινομύτη και στον ξυλοφαγά και στον πελεκάνο και στον τσουτσουλιάνο και στο φασιανό και στο παγόνι και στον ελεά και στον τσοπανάκο και στον γκιόνη και στον τσικνιά και στο γλαρόνι και στον μπεκαφίκο και στο τρυποκάρυδο...
ΠΙΣ. Πάψε, που να σε πάρουν τα όρνια, πάψε·
βρε πόσους θα καλέσεις, συφορά σου;
890Δε βλέπεις το σφαχτό που ᾽χεις μπροστά σου,
μόνο καλείς θαλασσαϊτούς κι αγιούπες;
Αυτό, κι ένα γεράκι μόνο νά ᾽ρθει,
σε μια στιγμή τ᾽ αρπάζει και το χάφτει.
Τράβα από δω κι εσύ κι οι ιερατικές σου
ταινίες· θα κάμω ο ίδιος τη θυσία.
Ο ιερέας φεύγει.

ΧΟΡ. Κι άλλον ύμνο για δική σου χάρη εμείς,
όσιον ύμνο του αγιασμού ιερό θα πούμε·
και μακάριους πρέπει εδώ θεούς
να καλέσουμε στο δείπνο.
Πόσους; έναν· αν μας έρθουν κι άλλοι εδώ,
900ποιός, καλέ μου, απ᾽ το τραγί θα πρωτοπάρει;
Γιά κοιτάξτε δω, γιά ρίξτε μια ματιά·
αχ, πετσί και κόκαλο είναι το σφαχτάρι.