Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΗΡΩΔΑΣ

Μιμίαμβοι (7.1-7.24)


7. Σκυτεύς


ΜΗΤΡΩ
Κέρδων, ἄγω σοι τάσδε τὰς γ[υνάς, εἴ] τι
τῶν σῶν ἔχεις αὐτῇσιν ἄξιον δεῖξαι
χειρέων νοῆρες ἔργον. ΚΕΡΔΩΝ. οὐ μάτην, Μητροῖ,
ἐγὼ φ[ι]λ‹έ›ω σε. ταῖς γυναιξὶν οὐ θήσεις
5 τὴν μέζον᾽ ἔξω σανίδα; Δριμύλῳ φωνέω·
πάλιν καθεύδεις; κόπτε, Πίστε̣, τὸ ῥύγχος
αὐτοῦ, μέχρις τὸν ὕπνον ἐκχέῃ πάντα·
μᾶλλον δὲ τὴν ἄκανθα[ν] ὡς ἔχ[ε]ι †καληι†
ἐκ τοῦ τραχήλου δῆσο[ν —εἶ]α δή, [. . . . .]ψ,
10 κίνει ταχέως τὰ γοῦνα μέζον [
τρίβειν ψοφεῦντα νουθ[ετημάτων] τῶνδε.
νῦν ἔκ μιν αὐτὴν λε[. . . . . . . . . . λαμπ]ρύνεις;
κ.[. . . . . .] σευ τὴν [ . . . . . . . . . .]ψήσω.—
ἕζεσ[θ]ε̣, Μητροῖ. Πίστ[ε, . . . . . . . . .]ιξας
15 πυργῖδα — μὴ τὴν ὧδε [. . . . . . . . . .]ν—
τὰ χρήσιμ᾽ ἔργα τοῦ τρ[. . . . . . . . . .]ος
ταχέως ἔνεγκ᾽ ἄνωθ[εν . . . . . . . Μη]τροῖ·
οἷ᾽ ἔργ᾽ ἐπόψεσθ᾽. ἡσυχῆ [. . . . . . . . .]ον·
τὴν ‹σ›αμβαλούχ̣ην οἶγ[ε . . . . . . .] πρῶτον.
20 Μητροῖ, τελέων ἄρη[ρε . . . . . .]εων ἴχνος·
θηεῖσθε χὐμε[ῖ]ς, ὦ γυ[ναῖκες· ἡ πτ]έρνη
ὁρῆθ᾽ ὅπως πέπηγε χ[ὤτι σ]φηνί[.σκ]οις
ἐξηρτίωται πᾶσα, κο[ὐ τ]ὰ μὲν κ[αλ]ῶς,
τὰ δ᾽ οὐχὶ καλῶς, ἀλλὰ πα[ν]τ᾽ ἴσαι χ[εῖρε]ς.


7. Ο τσαγκάρης


ΜΗΤΡΩ
Κέρδων, σου φέρνω τις κυράδες αυτές· σαν τί
να έχεις να τους δείξεις άξιο
έργο φτιαγμένο απ᾽ τα χέρια σου; ΚΕΡΔΩΝ. Δεν κάνω άσκημα, Μητρώ,
που σ᾽ αγαπώ κι εγώ. (Στο δούλο) Στις κυρίες δε θα βάλεις
5το μεγάλο πάγκο έξω; Στο Δρίμυλο φωνάζω.
Πάλι κοιμάσαι; σπάσ᾽ του, Πίστε, τα μούτρα,
μέχρι καλά να του περάσει ο ύπνος.
Μάλλον τη βούρτσα τη χοντρή
από τον τράχηλό του δέσε. Άντε, μωρέ,
10κούνα τα πόδια σου πιο γρήγορα,
μη και σε κάνω να τραβάς πάλι τις αλυσίδες.
Ακόμα τη σανίδα αυτή, μωρέ, γυαλίζεις; για τίποτα δεν είσαι.
Παράτα τα· εγώ θαν τη σκουπίσω.
Κάτσε, Μητρώ. Πίστε, να πας ν᾽ ανοίξεις
15το ντουλάπι… όχι αυτό! το πάνω εκεί.
Κατέβασέ τα γρήγορα για τη Μητρώ,
Α, α, τί πράματα θα δείτε! Ήσυχα συ, ανόητε·
άνοιξε την παπουτσοθήκη πρώτα.
20Μητρώ, το τέλειο παπούτσι πηγαίνει στο πόδι το τέλειο.
Ελάτε και σεις κυράδες μου· η φτέρνα,
κοιτάξτε, πόσο ωραία είναι φτιαγμένη και με στολίδια
πλουμισμένη όμορφα, όχι αλλού καλά
κι αλλού όχι καλά, αλλά παντού η ίδια τέχνη.