Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΠΙΝΔΑΡΟΣ

Ὀλυμπιονίκαις (13.70-13.92)


70κυάναιγις ἐν ὄρφνᾳ [στρ. δ]
κνώσσοντί οἱ παρθένος τόσα εἰπεῖν
ἔδοξεν· ἀνὰ δ᾽ ἔπαλτ᾽ ὀρθῷ ποδί.
παρκείμενον δὲ συλλαβὼν τέρας,
ἐπιχώριον μάντιν ἄσμενος εὗρεν,
75δεῖξέν τε Κοιρανίδᾳ πᾶσαν τελευ-
τὰν πράγματος, ὥς τ᾽ ἀνὰ βωμῷ θεᾶς
κοιτάξατο νύκτ᾽ ἀπὸ κεί-
νου χρήσιος, ὥς τέ οἱ αὐτά
Ζηνὸς ἐγχεικεραύνου παῖς ἔπορεν

δαμασίφρονα χρυσόν. [ἀντ. δ]
ἐνυπνίῳ δ᾽ ᾇ τάχιστα πιθέσθαι
80κελήσατό νιν, ὅταν δ᾽ εὐρυσθενεῖ
καρταίποδ᾽ ἀναρύῃ Γαιαόχῳ,
θέμεν Ἱππίᾳ βωμὸν εὐθὺς Ἀθάνᾳ.
τελεῖ δὲ θεῶν δύναμις καὶ τὰν παρ᾽ ὅρ-
κον καὶ παρὰ ἐλπίδα κούφαν κτίσιν.
ἤτοι καὶ ὁ καρτερὸς ὁρ-
μαίνων ἕλε Βελλεροφόντας,
85φάρμακον πραῢ τείνων ἀμφὶ γένυι,

ἵππον πτερόεντ᾽· ἀναβαὶς δ᾽ [ἐπῳδ. δ]
εὐθὺς ἐνόπλια χαλκωθεὶς ἔπαιζεν.
σὺν δὲ κείνῳ καί ποτ᾽ Ἀμαζονίδων
αἰθέρος ψυχρῶν ἀπὸ κόλπων ἐρήμου
τοξόταν βάλλων γυναικεῖον στρατόν
90καὶ Χίμαιραν πῦρ πνέοισαν καὶ Σολύμους ἔπεφνεν.
διασωπάσομαί οἱ μόρον ἐγώ·
τὸν δ᾽ ἐν Οὐλύμπῳ φάτναι Ζηνὸς ἀρχαῖαι δέκονται.


Αυτά του φάνηκε πως άκουσε [στρ. δ]
71απ᾽ την παρθένα με την μαύρη αιγίδα, καθώς κοιμόταν μέσα στο σκοτάδι·
ευθύς πετάχτηκε ολόρθος
κι άδραξε το θεϊκό σημάδι που δίπλα του κειτόταν,
και με χαρά πήγε να βρει τον συντοπίτη μάντη,
75του Κοίρανου τον γιο, και του φανέρωσε
με πάσα ακρίβεια το τέλος που είχε το πράγμα,
και πώς, μετά από κείνον τον χρησμό,
πήγε και πλάγιασε τη νύχτα στον βωμό της θεάς,
και πώς η κόρη του λογχοκέραυνου Δία
του ᾽φερε

το χρυσό χαλινάρι, που κάθε ορμή δαμάζει. [αντ. δ]
Και τότε τον εκάλεσε, ταχύτατα στ᾽ όνειρο αυτό να υπακούσει,
80κι όταν στον παντοδύναμο που τη στεριά αγκαλιάζει
το δυνατό τετράποδο θυσιάσει,
αμέσως στην Ιππία την Αθηνά βωμό να οικοδομήσει.
Η δύναμη των θεών σε πέρας φέρνει
το έργο που ξεπερνάει την κούφια ελπίδα και τους όρκους.
Έτσι κι ο κρατερός Βελλεροφόντης
με ζήλο πιάνει και του περνάει μες στο σαγόνι
85το φάρμακο που κάνει πράο

το φτεροφόρο άτι. Κι ευθύς εκαβαλίκεψε φορώντας [επωδ. δ]
τη χάλκινή του αρματωσιά κι άρχισε να γυμνάζεται στη μάχη.
Και κάποτε με κείνο τ᾽ άτι
μες απ᾽ τους έρημους κόλπους του ψυχρού αιθέρα
σημάδεψε και σκότωσε τον γυναικείο στρατό των τοξοφόρων Αμαζόνων,
90και φόνευσε και τους Σολύμους και τη Χίμαιρα που ᾽βγαζε φωτιά
απ᾽ το στόμα.
Τον θάνατό του εγώ θα τον αποσιωπήσω·
τον Πήγασο στον Όλυμπο δεχτήκαν
οι αρχαίοι στάβλοι του Δία.