Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΠΙΝΔΑΡΟΣ

Ὀλυμπιονίκαις (10.43-10.63)


ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἐν Πίσᾳ ἔλσαις ὅλον τε στρατόν [στρ. γ]
λᾴαν τε πᾶσαν Διὸς ἄλκιμος
45υἱὸς σταθμᾶτο ζάθεον ἄλσος πατρὶ μεγίστῳ·
περὶ δὲ πάξαις Ἄλτιν μὲν ὅγ᾽ ἐν καθαρῷ
διέκρινε, τὸ δὲ κύκλῳ πέδον
ἔθηκε δόρπου λύσιν,
τιμάσαις πόρον Ἀλφεοῦ

μετὰ δώδεκ᾽ ἀνάκτων θεῶν· καὶ πάγον [ἀντ. γ]
50Κρόνου προσεφθέγξατο· πρόσθε γάρ
νώνυμνος, ἇς Οἰνόμαος ἆρχε, βρέχετο πολλᾷ
νιφάδι. ταύτᾳ δ᾽ ἐν πρωτογόνῳ τελετᾷ
παρέσταν μὲν ἄρα Μοῖραι σχεδόν
ὅ τ᾽ ἐξελέγχων μόνος
ἀλάθειαν ἐτήτυμον

55Χρόνος. τὸ δὲ σαφανὲς ἰὼν πόρσω κατέφρασεν, [ἐπῳδ. γ]
ὁπᾷ τὰν πολέμοιο δόσιν
ἀκρόθινα διελὼν ἔθυε καὶ
πενταετηρίδ᾽ ὅπως ἄρα
ἔστασεν ἑορτὰν σὺν Ὀλυμπιάδι πρώτᾳ
νικαφορίαισί τε·
60τίς δὴ ποταίνιον
ἔλαχε στέφανον
χείρεσσι ποσίν τε καὶ ἅρματι,
ἀγώνιον ἐν δόξᾳ θέμενος
εὖχος, ἔργῳ καθελών;


Κι όταν του Δία ο αντρειωμένος γιος συνάθροισε [στρ. γ]
όλο τον στρατό στην Πίσα κι όλα τα λάφυρά του,
45όρισε το άλσος το ιερό στον μέγιστο πατέρα
κι έφραξε ολόγυρα την Άλτη, όπου το μέρος ήταν ανοιχτό,
αφήνοντας τη γύραθε πεδιάδα
για την αναψυχή και τα συμπόσια,
και τίμησε τον ποταμό Αλφειό

αντάμα με τους δώδεκα τρανούς θεούς. Και στον λόφο χάρισε [αντ. γ]
50του Κρόνου το όνομα, γιατί όσο πριν
βασίλευε ο Οινόμαος, ανώνυμος βρεχόταν
απ᾽ τις πολλές νιφάδες. Σ᾽ εκείνη την αρχέγονη την τελετή
και οι Μοίρες, βέβαια, παράστεκαν,
καθώς κι εκείνος που κρίνει μόνος
τη γνήσια αλήθεια,

55ο Χρόνος, που με το πέρασμά του διαλάλησε καθάρια [επωδ. γ]
πώς ο Ηρακλής μοιράζοντας του πολέμου τα λάφυρα
πρόσφερε το καλύτερό τους κομμάτι θυσία
και πώς όρισε να γίνονται οι αγώνες
κάθε τετραετία με την πρώτη Ολυμπιάδα
και τις νίκες της.
60Και ποιος λοιπόν εκέρδισε
το νέο αυτό στεφάνι,
για των χεριών και των ποδιών τα αθλήματα και για την αρματοδρομία,
καλά στο νου του βάζοντας τον θρίαμβο
στον αγώνα και μ᾽ έργα κατορθώνοντάς το;