Ο βίος του είναι αβίωτος μέσα σ᾽ αιώνιους μόχθους, [στρ. γ]
60κοντά στα τρία βάσανα το τέταρτο δικό του, γιατί απ᾽ τους θεούς
έκλεψε κι έδωσε στους συνομηλίκους συμπότες
νέκταρ και αμβροσία,
αυτά που τον είχαν κάνει αθάνατο.
Θνητός που ελπίζει κάποιο έργο του
απ᾽ τον θεό να κρύψει κάνει μεγάλο λάθος.
65Για τούτο πίσω στείλανε οι αθάνατοι το γιο του
στο γοργοθάνατο να πάει το γένος των ανθρώπων.
Κι όταν επάνω στ᾽ όμορφο της ηλικίας το άνθος
φύτρωσε στο πηγούνι του μαυριδερό το χνούδι,
έγνοια στο νου του έβαλε να κάμει γάμο που βρέθηκε μπροστά του·

70θέλησε απ᾽ τον πατέρα της, τον βασιλιά της Πίσας, [αντ. γ]
την ξακουστή Ιπποδάμεια
γυναίκα του να πάρει. Τότε μονάχος
μέσα στη νύχτα κατέβηκε στην αφρισμένη ακρογιαλιά
και τον βαρύχτυπο έκραξε
τον Ποσειδώνα που την ωραία τρίαινα κρατάει. Αυτός
στα πόδια του μπροστά σχεδόν εφάνη,
75και τότε του είπε: «Αν τα γλυκά της Κύπριδος τα δώρα
έχουνε κάποια χάρη, Ποσειδώνα,
σταμάτησε τη χάλκινη λόγχη του Οινομάου
και πάνω στο πιο γοργό σου άρμα στείλε με
στην Ήλιδα κι οδήγα με στη νίκη,
γιατί ως τώρα δεκατρείς ξολόθρεψε
80μνηστήρες κι όλο το γάμο αναβάλλει

της θυγατέρας του. Τον άνανδρο μεγάλος κίνδυνος [επωδ. γ]
ποτέ δεν συντυχαίνει.
Μια και κανείς πεθαίνει που πεθαίνει, γιατί μες στο σκοτάδι
καθισμένος να σιγοβράζει ανώφελα γεράματα
απ᾽ όλα τ᾽ αγαθά αποστερημένος; Σίγουρα εγώ τον άθλο αυτόν
85θα τον επιχειρήσω, και δώσ᾽ μου εσύ τη νίκη που ποθώ».
Έτσι είπε και τα λόγια του δεν πήγαν στα χαμένα.
Και τότε ο θεός, για να βγει τιμημένος, 86β
του ᾽δωκε άρμα χρυσό με φτερωτά κι ακαταπόνητα άτια.