Αυτός τον Κύκνο σκότωσε, το γενναιόκαρδο γιο τού Άρη.
Γιατί τους βρήκε στο τέμενος του Απόλλωνα που από μακριά τοξεύει,
αυτόν και τον πατέρα του, τον Άρη, τον αχόρταγο για πόλεμο,
60ν᾽ αστράφτουν με τα όπλα τους, σαν της φωτιάς, που καίει, τη λάμψη,
όρθιους σε δίφρο μέσα. Τ᾽ άλογα τα γοργά τη γη την κάναν να κροτεί
με τις οπλές χτυπώντας, κι η σκόνη πύρωνε από γύρω τους,
καθώς χτυπιόταν απ᾽ τα καλόδετα άρματα κι από τα πόδια των αλόγων.
Τ᾽ άρματα τα καλόφτιαχτα κι οι άντυγες κροτούσαν από γύρω,
καθώς ορμούσαν τ᾽ άλογα. Χάρηκε ο Κύκνος ο άψογος,
με την ελπίδα πως το γιο τού Δία τον πολεμικό και τον ηνίοχό του
με το χαλκό το δόρυ του θα σφάξει και θα τον ξεγυμνώσει από τα ξακουστά του όπλα.
Μα τις ευχές του ο Φοίβος ο Απόλλων δεν τις άκουγε.
Γιατί ο ίδιος κίνησε εναντίον του το δυνατό Ηρακλή.
70Κι όλο το άλσος κι ο βωμός του Παγασαίου Απόλλωνα
έλαμπε απ᾽ τον φοβερό θεό, και απ᾽ τον ίδιο κι απ᾽ τα όπλα του,
κι από τα μάτια του θαρρείς και έβγαινε φωτιά.
Και ποιος θνητός θα τόλμαγε να ορμήσει ενάντιά του,
εκτός από τον Ηρακλή και τον Ιόλαο τον ένδοξο;
[Μεγάλη αυτών η δύναμη κι ανίκητα τα χέρια τους
φυτρώναν απ᾽ τους ώμους τους πάνω στα στιβαρά τους μέλη.]