Οϊμένα οϊμέ κακόγνωμοι
στους φίλους ανυπάκουοι
στις συμφορές αχόρταγοι,
τα πατρικά τα σπίτια σας
πήγατε και ρημάξατε,
880άθλιοι, με την αμάχη σας.
―Άθλιοι απ᾽ αλήθεια, που ηύρανε
και θάνατο αθλιότατο
για ντροπή τω σπιτιώ τους.

Τους τοίχους των γκρεμνίσετε,
αλίμονο, μονάχοι σας
και μοναρχίες είδετε
πικρές πολύ ο καθένας σας·
τώρα συμβιβαστήκατε
με σίδερο στο χέρι.
―Κι αληθινή βγήκε πολύ
του Οιδίποδα πατέρα των
η φοβερή Ερινύα.

890Απ᾽ τα ζερβά τρυπημένοι
αλήθεια, ναι, τρυπημένοι
κι ομόσπλαχνα πλευρά.
Αλί, δυστυχισμένοι,
αλί και στις κατάρες,
που φέραν την αντίφονη στους δυο τη συμφορά.
―Τα σπίτια τους και τα κορμιά
τους χτύπησ᾽ η λαβωματιά,
αυτή που λες, πέρα για πέρα,
που ήρθε με λύσσα ανάκουστη
και φονικιά διχογνωμιά
απ᾽ την κατάρα του πατέρα.

900Βόγγος περνάει μες στην πόλη,
βόγγος στους πύργους, και σ᾽ όλη,
που ᾽ταν δική τους τη γη·
κι οι απόγονοί τους τα πλούτη
θενα χαρούνε, που τούτη
την άγριαν φέραν αμάχη
και του θανάτου το τέλος, αλί!
Μεράσανε μ᾽ αψιά καρδιά
το βιος των σε ίσια μερδικά
και μοναχά ο δικοί τους
μπορεί να ᾽χουν παράπονο
με το συμβιβαστή τους
910τον άχαρο Άρη, το φονιά.