Εξώφυλλο

Αρχαιογνωσία και Αρχαιογλωσσία στη Μέση Εκπαίδευση

Η Αρχαία Ελληνική Τέχνη και η Ακτινοβολία της

των Μανόλη Βουτυρά & Αλεξάνδρας Γουλάκη-Βουτυρά
Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας & Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών

6. Η τέχνη της τελευταίας τριακονταετίας του 5ου αιώνα π.Χ.: Ο «πλούσιος ρυθμός»

6.1. Οι αγγειογράφοι, του τελευταίου τετάρτου του 5ου αιώνα π.Χ.: Ο «πλούσιος ρυθμός»

Ο λεγόμενος «ωραίος ρυθμός», που είχε επικρατήσει στην αττική αγγειογραφία στο τρίτο τέταρτο του 5ου αιώνα π.Χ. και που συμβαδίζει τεχνοτροπικά με τα γλυπτά του Παρθενώνα, δίνει τη θέση του, στις δύο τελευταίες δεκαετίες του αιώνα, σε μια νέα, πιο περίτεχνη και πληθωρική τεχνοτροπία που την ονομάζουμε «πλούσιο ρυθμό». Σε αντίθεση με τον ισορροπημένο και λιτό σχεδιασμό των μορφών και τις καθαρές γραμμές που χαρακτηρίζουν τον «ωραίο ρυθμό», ο «πλούσιος ρυθμός» δείχνει προτίμηση στα λεπτά και καμπύλα περιγράμματα, στις καλλιγραφικά σχεδιασμένες λεπτομέρειες, καθώς και στην αντίθεση ανάμεσα στις πλούσιες πτυχώσεις και τη γυμνή σάρκα. Ο διακοσμητικός πλούτος τονίζεται ακόμη περισσότερο με τη χρήση επίθετων χρωμάτων (κυρίως λευκού στα γυμνά μέρη των γυναικείων μορφών, αλλά και γαλάζιου, κίτρινου και ρόδινου). Από το τέλος του 5ου αιώνα αρχίζουν να εμφανίζονται στις παραστάσεις των αγγείων και ανάγλυφες λεπτομέρειες (όπως στεφάνια, κοσμήματα ή πολυτελή έπιπλα), οι οποίες συχνά καλύπτονται με χρυσό χρώμα.