Johann Wolfgang von Goethe
Γανυμήδης
Μετάφραση: Νίκος Α. Σερεσλής
Πώς με ζεσταίνεις, άνοιξή μου,
γλυκιά τριγύρω,
μέσα στο φέγγος της αυγής!
Χίλιες φορές ηδονικά
σφίγγεται απάνω στην καρδιά μου
αίσθημα θείο,
της θέρμης της αιώνιας σου,
ατέλειωτη Ομορφιά!
Να σε αγκαλιάσω πόσο θα ’θελα
με αυτά μου εδώ τα χέρια!
Στο στήθος σου, αχ,
με τί λαχτάρα γέρνω,
και τα λουλούδια σου κι η χλόη σου
σκεπάζουν την καρδιά μου.
Τη φλογερή του στήθους μου
δροσίζεις δίψα,
γλυκό μου αγέρι πρωινό.
Απ’ την αχνή τη ρεματιά
ερωτικά το αηδόνι με καλεί.
Έρχομαι, έρχομαι!
Πού; Αχ, πού;
Ψηλά! Ψηλά μια ορμή με σέρνει.
Τα σύννεφα κατρακυλούν,
γέρνουν τα σύννεφα
στην ποθητήν αγάπη εμπρός.
Σ’ εμένανε! Σ’ εμένα!
Στον κόρφο σας
Ψηλά!
Αγκαλιασμένοι!
Ψηλά στο στήθος σου,
τα πάντα που αγαπάς, Πατέρα!
Goethe. 1952. "Γανυμήδης". Μετ. Νίκος Α. Σερεσλής. Νέα Εστία 606 (1 Οκτωβρίου 1952): 1283
