Charles Baudelaire
Οι θρήνοι ενός Ίκαρου
Μετάφραση: Δέσπω Καρούσου
Οι εραστές των ιερόδουλων
Είναι ευτυχείς, φαιδροί και χορτάτοι·
Όσο για μένα, τα μπράτσα μου αποσταμένα
Γιατί αγκάλιασα τα σύννεφα.
Χάρις στ’ ασύγκριτα αστέρια,
Που στα μεσούρανα πυρπολούνται,
Τα κουρασμένα μου μάτια δε βλέπουν,
Παρά μόνο αναμνήσεις από ήλιους.
Μάταια θέλησα του διαστήματος
Να βρω το τέλος και τη μέση·
Δεν ξέρω κάτω από ποιό πύρινο βλέμμα
Νιώθω το φτερό μου να θρυμματίζεται·
Και φλογισμένος απ’ τον έρωτα του ωραίου,
Δεν θα ’χω την υπέρτατη τιμή
Να δώσω τ’ όνομά μου στην άβυσσο
Που θα χρησιμεύσει για τάφος μου.
Charles Baudelaire. 1990. Τα άνθη του κακού. Τόμος Α΄. Μετ. Δέσπω Καρούσου. Αθήνα: Γκοβόστης.
