Εξώφυλλο

Νόστος:

Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία

Μνήμη Δ. Ν. Μαρωνίτη

[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]

Λευτέρης Αλεξίου

Ο Ορφέας και οι Σειρήνες του


Μ’ άτρεμη γνώμη αρμένιζες, Ορφέα,
πλάι από των Σειρήνων το ακρογιάλι.
Μ’ άτρεμο χέρι, μ’ άτρεμο κεφάλι
την τρισερωτική χαιρόσουν θέα.

Κι ως τ’ άγγιζε η ματιά σου η φευγαλέα,
φλογίζονταν τα γυμνωμένα κάλλη,
κι άνοιγε η νια Σειρήνα την αγκάλη
και στη χαρά σε κάλειε τη μοιραία.

Την κοίταζες, γροικούσες τη φωνή της,
μα ίσια μπροστά εκρατούσες το τιμόνι.
Δε σε νικούσε ο λαύρος της μαγνήτης.

Εσένα άλλη σε μέθαγε Σειρήνα,
ανθρώπινη, θνητή, — που εκείνη μόνη
ήξερε να χορταίνει σου την πείνα.

Λευτέρης Αλεξίου. 1951. Έργο ζωής: Ποιήματα. Αθήνα: Αετός.