[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιώργος Χρονάς
Τα τραγούδια του Οιδίποδα
Γιατί πολλές φορές σκέφτηκα
όπως οι τυφλοί ν’ αγαπηθώ
1.
Και τα μάτια του είναι πια κλειστά
όπως τα βλέμματα της νύχτας
που μόνο οι περαστικοί τα μιλάνε δυνατά
φανατικοί αναγνώστες που δεν τα μελετάνε
Και οι ειδήσεις πέφτουνε σε άδεια σπίτια
τώρα που αέρας χαιρετάει κάμαρες
και αντικείμενα θριάμβου
2.
Υπήρχε χώρος τότε στα δωμάτια
για κάθε ξένο ένα κρεβάτι
Κάποτε ζήτησα και βαρύ κρασί να φέρουνε
Ένα πρωί το χρώμα στα σκαλιά άλλαξα
— Μην ψάχνεις, μου ’λεγε χαράματα,
Τίποτα πια δε θα βρεις
Μόνο πάρε από τον τοίχο τα καρφιά
Το σεντόνι μου τράβηξε
3.
Κηδεύω τη μητέρα μου
όπως οι άντρες κηδεύουν τις γυναίκες τους
4.
Αυτή είναι η κλινική
κι αυτά τα παράθυρα
που οι νοσοκόμες
έβγαζαν τα νεογέννητα
να δουν τη θάλασσα
5.
Τυφλοί που ψαύονται
στη μέση μιας διαδρομής
που πέρασαν
και είναι σα να μην πέρασαν
Όμως σταθερά παραμένουν εκεί
όταν άλλους γύρω δεν ακούν
ή δεν αισθάνονται
6.
Χορός
Εμείς είμαστε οι κάτοικοι της Θήβας
Εμείς με τα μάτια τα μεγάλα
Εμείς με τα παιδιά τα κλεισμένα σε στρατώνες
Εμείς με τους αγρούς και τα χωράφια
Εμείς με την ξερή τη γη
Τα παιδιά μας συχνά μας παρατάνε
και μαύρα γράμματα μας γράφουν
— Εδώ πώς τα περνώ μη με ρωτάτε
Εμείς είμαστε οι κάτοικοι της Θήβας
Εμείς με τα μάτια τα μεγάλα
Εμείς με τα παιδιά τα κλεισμένα σε στρατώνες
Εμείς με τους αγρούς και τα χωράφια
Εμείς με την ξερή τη γη
Τα παιδιά μας συχνά μας παρατάνε
και μαύρα γράμματα μας γράφουν
— Εμείς τουλάχιστον βλέπουμε την αδικία
και τηνε λέμε.
Γιώργος Χρονάς. Τα ποιήματα (1973–2008). Αθήνα: Οδός Πανός.
