Εξώφυλλο

Νόστος:

Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία

Μνήμη Δ. Ν. Μαρωνίτη

[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]

Γιάννης Ρίτσος

Αλογοδρομία


Έκοψαν ξύλα απ’ το δάσος. Άναψαν την πυρά. Έβαλαν επάνω τον νεκρό.
Ύστερα αρχίσαν οι αλογοδρομίες, να τιμήσουν
τον άξιο αγωνιστή και το κάλλος του. Μετά τα μεσάνυχτα,
οι άντρες, κατάκοποι πια απ’ τους αγώνες, δε μπόρεσαν να κλάψουν.
Μονάχα τ’ άλογο του Αντίλοχου, κατάμαυρο,
στίλβοντας όλο απ’ τις φλόγες, στυλώθηκε
στα πισινά του πόδια, πήδησε τη φωτιά και χάθηκε μέσα στη νύχτα.
Επάνω στο στρατόπεδο έμεινε κείνη η εξαίσια κούραση, η υπέρτατη,
σα λήθη, σα γαλήνη, — η τελευταία αντρίκεια περηφάνια.
Του Αντίλοχου το άλογο κανείς δεν το αναζήτησε.

Γιάννης Ρίτσος. 1966. Μαρτυρίες. Σειρά δεύτερη. Αθήνα: Κέδρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιάννης Ρίτσος. 1989. Ποιήματα Θ΄ (1958-1967). Αθήνα: Κέδρος.