[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιάννης Ρίτσος
Απόσταγμα
Απ’ όλα που διαβάσαμε, μας έμεινε μόνον
εκείνος ο μαντατοφόρος που χτυπούσε
το χάλκινο ρόπτρο του ναού, — όχι ό,τι είπε
μήτε κι ο βασιλιάς που ανέμιζε οργισμένος
τα φαρδομάνικά του. Μόνο ο ήχος του ρόπτρου
αντιβουίζοντας στις σκοτεινές καμάρες
και στ’ άδειο βάθρο του ξύλινου αγάλματος
της Θεάς των Ελαφιών, που, τώρα, κλεμμένο,
μέσα στο πλοίο αρμένιζε για την Αθήνα —
ο ήχος του ρόπτρου με τον ήχο των κουπιών.
Ευτυχώς, —είπε— κάτι τέτοια μας μένουν,
παρηγορητικά, αναλλοίωτα, ενωμένα,
έτσι σα να ’μαστε αναλλοίωτοι κι εμείς.
Καρλόβασι, 1.VΙ.69
Γιάννης Ρίτσος. 1972. Πέτρες. Επαναλήψεις. Κιγκλίδωμα. Αθήνα: Κέδρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιάννης Ρίτσος. [1989] 1998. Ποιήματα Ι΄ (1963-1972). 2η έκδ. Αθήνα: Κέδρος.
