[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιώργος Βέλτσος
[Δεν έχω τίποτα...]
Δεν έχω τίποτα
Τίποτα δεν μπορώ να έχω
παρά το ξένο σώμα
που ήταν το σώμα μου
Τα φλογερά φιλιά
που έγιναν παρηγοριά εωθινών ονείρων
Είμαι η Ηλέκτρα
—στάχτες γεμίζουν τα μαλλιά μου—
Είμαι ο Ορέστης
—τα μάτια μου προσηλώνονται στο φόνο—
Δεν είμαι τίποτα
Τίποτα δεν μπορώ να είμαι
Ακατάστατα τα υπάρχοντά μου
Ικέτης
ιμάτια διαμερισμένα εδώ κι εκεί
Τα πρόσωπα είμαι όλα του εαυτού μου
Εγκατεστημένος εφεξής
στην άκρη ενός μπικ
όσο μου το επιτρέπει η μπίλια
σε μια κόλλα κυλιέμαι διπλωμένος
εξευτελίζομαι συρρικνωμένος
στα είκοσι επί δέκα εκατοστά
σμίκρυνση υπό κλίμακα του δέματός μου
Δεν έχω άλλη επιλογή
όπως δεν έχει κι η καρδιά
Αντλεί σε κλειστό κύκλωμα το ίδιο αίμα
αλλά δεν είμαι η καρδιά αυτή
είμαι το αίμα
Γιώργος Βέλτσος. 2003. Ο απάνθρωπος. Αθήνα: Ίνδικτος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιώργος Βέλτσος. 2006. Ποιήματα (1993–2005). Αθήνα: Ίνδικτος.
