Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ
187. – ἕκλος ἔχων ὁ ξεῖνος
Εξ ιδίων κρίνω
ἕλκος ἔχων ὁ ξεῖνος ἐλάνθανεν· ὡς ἀνιηρόν |
Ο ξένος μέσα του έκρυβε βαθειά πληγή· τι πονεμένα -πρόσεξες;- αναστέναξε από τα κατάβαθά του, όταν το τρίτο του έπινε ποτήρι·1 κι όλα μαραμένα τα ρόδα απ᾽ το στεφάνι του φυλλορροούσαν κάτου.2 Άγρια φωτιά τον καίει -μα τους θεούς, λόγια δεν πέταξα άδεια:5 κλέφτης κι εγώ, γνωρίζω του άλλου κλέφτη τα σημάδια.3
(μετάφραση Νίκος Χ. Χουρμουζιάδης)
|
1 Παραπέμπει στην τρίτη σπονδή στο πλαίσιο του συμποσίου. Η πρώτη σπονδή ήταν για τον Δία τον Ολύμπιο, η δεύτερη για τους Ήρωες και η Τρίτη για τον Δία σωτήρα.
2 Οι συμποσιαστές έφεραν στεφάνια.
3 Πιθανότατα η έκφραση είναι παροιμιώδης.
