Ανθολογία Επιγραφών
Όψεις του δημόσιου και ιδιωτικού βίου των αρχαίων Ελλήνων
του Άγγελου Π. Ματθαίου
56. Τετραγωνική βάση ανδρικού επιτύμβιου αγάλματος λευκού μαρμάρου.
Βρέθηκε τον 19ο αιώνα κοντά στην Πλατεία Ελευθερίας (Κουμουνδούρου) εντοιχισμένη στο Θεμιστόκλειο τείχος της πόλης.
Η βάση ήταν ένας από τους λίθους επιτύμβιων μνημείων, αλλά και άλλων κάθε είδους, που χρησιμοποίησαν οι Αθηναίοι, όπως διηγείται ο Θουκυδίδης (1, 96), όταν κατά πρόταση του Θεμιστοκλέους έσπευσαν να οχυρώσουν την πόλη, αμέσως μετά τα Μηδικά και την αναχώρηση των Περσών το 480 π.Χ.
Έκδ. IG I s. p. 112, 477b. IG I2 971. IG I³ 1204.
Περί το 540-530 π.Χ.
|
Ἄνθροπε hὸστείχεις καθ᾿ ὁδὸν φρασὶν ἄλ(λ)α μενοινο͂ν στε͂θι καὶ οἴκτιρον σε͂μα Θράσονος ἰδόν.
(Φιλ. μεταγρ.) Ἄνθρωπε ὃς στείχεις καθ᾿ ὁδὸν φρασὶν ἄλλα μενοινῶν στῆθι | καὶ οἴκτιρον σῆμα Θράσωνος ἰδών. |
Άνθρωπε που την οδό διαβαίνεις άλλα στον νου σου έχοντας, στάσου και θρήνησε του Θράσωνος βλέποντας το μνήμα.
|
Ομιλεί το ίδιο το μνημείο, πράγμα σύνηθες στις επιτύμβιες επιγραφές των αρχαϊκών χρόνων, και απευθύνεται στον περαστικό διαβάτη· τον καλεί, καθώς βαδίζει στον δρόμο και περνά πλάι στο επιτύμβιο μνημείο, να σταθεί για λίγο και, ενώ τη σκέψη του απασχολούν άλλα, να θρηνήσει βλέποντας το μνήμα του Θράσωνος. Πιθανότατα αυτή η έμμετρη επιτύμβια επιγραφή είναι η παλαιότερη άμεση γραπτή μαρτυρία περί ύπαρξης οδού στην πόλη των Αθηνών.
