Certification

Πιστοποίηση.

Η πιστοποίηση είναι η δημόσια αναγνώριση της απόδοσης και των γνώσεων μέσω εξετάσεων. Κατά τη διαδικασία της πιστοποίησης, ο μαθητής έχει τη δυνατότητα να επιδείξει τα επιτεύγματά του σε σχέση με τους στόχους του εκπαιδευτικού συστήματος (Broadfoot 1979:21), ύστερα από αξιολόγηση εξωτερική, δηλαδή αξιολόγηση που κάνει τρίτος και όχι ο δάσκαλός του.

Στο χώρο της εκμάθησης ξένων γλωσσών, η διαδικασία της πιστοποίησης, και η απονομή σχετικού πιστοποιητικού, έχει στόχο να βεβαιώσει τις ικανότητες του κατόχου στη χρήση μιας γλώσσας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Συμβούλιο της Ευρώπης θεωρούν σημαντική την πιστοποίηση της γνώσης μιας γλώσσας και γι' αυτό παρέχουν «οδηγίες και κριτήρια για τον καθορισμό επιπέδων γλωσσομάθειας και περιγράφουν τις εκάστοτε ανάγκες των μαθητών και τις αντίστοιχες διδακτικές προσεγγίσεις» (Βαρλοκώστα & Τριανταφυλλίδου 2003:63). Τα αποτελέσματα της εξωτερικής αξιολόγησης συγκρίνονται με εκείνα της εσωτερικής.

Η απόκτηση πιστοποιητικού γλωσσομάθειας εξασφαλίζει διεξόδους επαγγελματικές, καθώς και τη δυνατότητα συνέχισης των σπουδών σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Γίνεται κατανοητό λοιπόν ότι η πιστοποίηση επηρεάζει όχι μόνο τον εκπαιδευτικό τομέα, αλλά και την κοινωνία γενικότερα (Broadfoot 1979:21).

Στην ελληνική πραγματικότητα παρατηρείται έντονη επιθυμία των νέων να αποκτήσουν διάφορα πιστοποιητικά των γνώσεών τους, και κυρίως πιστοποιητικά ξένων γλωσσών και χρήσης υπολογιστών, για να τους βοηθήσουν στη μετέπειτα σταδιοδρομία τους.

Εκτός από το είδος πιστοποίησης που προσφέρεται σε άτομα, αξίζει να αναφερθεί η πιστοποίηση που λαμβάνουν τα πανεπιστήμια ή οι άλλοι εκπαιδευτικοί φορείς ως προς το επίπεδο ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ο εκάστοτε ορισμένος εθνικός φορέας πιστοποίησης της ποιότητας (όπως, για παράδειγμα, η ΑΔΙΠ) έχει ως στόχο την αξιολόγηση κάθε ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος, ώστε η ποιότητα του προσφερόμενου έργου να διατηρείται σε υψηλά επίπεδα. Μέσω αυτών των αξιολογήσεων, και τα πανεπιστήμια αποκτούν, κατά κάποιον τρόπο, πιστοποίηση ποιότητας.

Βιβλιογραφία

  • Βαρλοκώστα Σ., Τριανταφυλλίδου Λ. (2003). Επίπεδα Γλωσσομάθειας στην Ελληνική ως Δεύτερη Γλώσσα. Αθήνα: Κέδα.

  • Broadfoot P. (1979). Assessment, Schools and Society. London: Methuen.